احمد رمضانی فرخد (استاد علوم اجتماعی) - مسئله ای که ذهنم را بیش از همه به خودش مشغول کرده، پدیده نمره خواهی دانشجویانم است که توسط خود دانشجو، واسطه ها، همکاران، وابستگان فامیلی و... صورت می گیرد. این پدیده آن قدر رواج دارد که حتی دانشجویان در ابتدای ترم در انتخاب استاد دقت می کنند که آیا قابلیت چانه زنی دارد یا نه؟ در طول این چند سالی که در دانشگاه های مختلف مشغول تدریس بودم شاهد شیوه های زیادی بودم که نمونه ای از این روش ها را به اختصار برایتان معرفی می کنم. البته ذکر این نکته ضروری است که جنسیت استاد در اتخاذ هر یک از این روش ها بسیار مهم است.
روش اول: آه، ناله و قسم دادن استاد
این روش رایجی بین آقایان و خانم های دانشجو است. در این روش دانشجو نیازمند است که انشای قوی داشته باشد ومعمولاً کاربرد آن چنین است که آخر برگه شعر و غزل ردیف کنی و از بدبختی هایت برای استاد بنویسی و اینکه اگر در این درس نمره نیاوری چه می شود و ...که به قلم شخص بستگی دارد.
البته دانشجویانی که از این جملات مرسوم در برگه امتحانی استفاده می کنند مثلا از بیماری مادرشان می نویسند یا این که اگر در این درس نمره نیاورم مشروط می شوم و ... ، مطمئناً فاقد نوآوری و خلاقیت هستند زیرا این روش خیلی قدیمی شده است.
روش دوم: محبت بی دریغ
در این روش دانشجویان سعی می کنند در سر جلسه امتحانی و هنگامی که با یک سوال مواجه می شوند که جوابی ندارند، وارد فاز محبت شوند و با درج جملات محبت آمیز، در برگه امتحان و بعد از امتحان با پاچه خواری برای رسیدن به هدف خود تلاش کنند. این روش بین خانم ها و آقایان مرسوم است.
روش سوم: استفاده از همه داشته های ذهنی
دانشجو در این شیوه وقتی با سوالی مواجه می شود که جوابی برایش ندارد، ابتدا ضمن حفظ خونسردی هر آنچه به ذهنش آمد می نویسد و آخرش هم با جمله «استاد وقت کم آوردیم» یا « استاد برای من کاری نداشت که عین محتوای کتاب را برایتان کپی کنم؛ اما شما با روش زیبای تدریس خود به ما یاد دادید که چگونه تنها به منابع اکتفا نکنیم. پس من ترجیح دادم مفهوم را بفهمم ولی کپی نکنم و از دانسته های خود بنویسم»، امیدوار می مانند. این روش بیشتر در بین دانشجویان پسر مرسوم است.
روش چهارم: نمره خواهی خیلی بد!
در این روش که پیش نیازهایی لازم است (بزک دوزک) دانشجویان بعد از امتحان، با مراجعه حضوری، تلفن، پیامک، ایمیل، لاین، وایبر، واتس آپ، فیس بوک و... با استاد ارتباط برقرار و سعی می کنند با ناز و عشوه به نمره خواهی مبادرت ورزند.
روش پنجم: خوش خط نوشتن
در این روش، دانشجو با چنان دقت و خوش خطی، دو سه خط داشته های ذهنی خودش را می نویسد، که استاد تحت تاثیر خط زیبا و منظم بودن وی قرار می گیرد. این روش بیشتر در خانم ها مرسوم است.
روش ششم: شیرین زبانی
در این روش دانشجویان به بهانه های گوناگون (استاد تمرین هایم را بفرستم، استاد این را بلد نیستم و...) در طول ترم با مراجعه حضوری یا گیر آوردن شماره استاد یا آدرس ایمیل، با وی ارتباط برقرار می کنند تا زمان امتحان این ارتباط، سبب ساز امداد غیبی شود. این روش بیشتر بین خانم ها مرسوم است.
روش هفتم: مسیرتان از کدام طرف است
در این روش که برای دانشجویان طبقه بالای اجتماعی (دارای خودرو) کارکرد دارد، ضمن تفحص دقیق متوجه می شوند که استاد وسیله نقلیه ندارد، در این زمان سوئیچ را در می آورند و دو دستی تقدیم وی می کنند و می گویند استاد من تا چند روز نیاز به وسیله ندارم و یا قابلی ندارد استاد! وی را در وضعیتی قرار می دهند که از اوتشکر کند، در این زمان با تبحری خاص یا با اصرار بسیار استاد را تا در منزل مشایعت می کنند. این روش ویژه آقایان پولدار است، توجه کنید هر چقدر خودرو گران قیمت تر باشد، احتمال رسیدن به هدف نهایی دانشجو بیشتر است.
روش هشتم: استاد! نوش جان کنید
در این روش که باز هم برای طبقات بالای اجتماع کارکرد دارد، زمان هایی که استاد خسته و گرسنه است، دانشجویان، یک سینی با محتویات چای، آب میوه،کیک، شکلات و ... تهیه می کنند و برای استاد می آورند تا نوش جان کند.
روش نهم: احترام گذاشتن خاص
دانشجو در این روش وقتی کلاس تمام شد، اول به سراغ استاد می رود و کمی با استاد خوش و بش می کند و سپس اعمال زیر را با دقت انجام می دهد: گفتن جمله تاثیر گذار «خسته نباشید»، سپس از وی می خواهد کیف یا فهرست حضور و غیاب را به وی بدهد تا برایش بیاورد. در هنگام خروج تعارفات معمول جایز نیست و باید از تعارفات خاص و تاثیر گذار استفاده شود.
روش دهم: عکسی با بهترین استاد
در این روش دانشجو سر کلاس استاد دوربین می آورد و به او می گوید"استاد! با توجه به اینکه از نظر بچه ها شما بهترین و دوست داشتنی ترین استاد هستید، مایه افتخار است که با شما عکس یادگاری داشته باشیم!" در گام بعدی دانشجو در یک زمان خاص عکس ها را روی یک سی دی می ریزد و به همراه یک شاخه گل تقدیم وی می کند. نوشتن نام و نام خانوادگی در این روش الزامی است. جنسیت در این روش تاثیر گذار نیست.
روش یازدهم: ساختن وبلاگ برای استادان
در این روش دانشجو ضمن گرفتن تصویر زیبایی از جناب استاد، عکس او را با جزوات کلاس و با ذکر فضایل اخلاقی اش در یک وبلاگ بارگذاری می کند و سپس نزد وی می رود و این جمله را به کار می برد«استاد! این وبگاه را فقط به دلیل این که هم چنان از دانسته های پرفایده شما استفاده کنم ساخته ام» در ادامه در حالی که آدرس وبلاگ را برای استاد یادداشت می کند، سعی می کند نام و شماره همراه خود را نیز بنویسد تا اگر استاد برای به روز کردن وبلاگ مشکلی داشت، این فداکاری را برایش انجام دهد.
روش دوازدهم: آوردن هدیه و سوغاتی
این روش خیلی روشن است و نیاز به توضیح اضافی ندارد.
روش سیزدهم: استفاده از اشعار تاثیر گذار
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید / قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید
یا اشعار خلاقانه تری از قبیل:
قربان دیدگانت، استاد جان! خدا را / جانا محبتی کن این بنده خدا را
روش چهاردهم: فعال نما بودن دانشجو
در این روش دانشجو، باید خودش را فعال نشان دهد برای رسیدن به این منظور پرسیدن مشتی پرسش ـ نه لزوما عالمانه ـ در طول درس از استاد و تظاهر به حضور ذهنی حداکثری در کلاس و سر تکان دادن و وانمود به این که به حرف استاد گوش می دهید نیاز است.
روش پانزدهم: استفاده تکنیکی از تمام روش ها
در این روش دانشجو، با استفاده از مدیریت اقتضایی از تمامی روش ها توأمان بهره می گیرد و استاد را دچار سردرگمی می کند.