وزیر ارتباطات: تلگرام، واتس‌آپ و اینستاگرام درخواستی برای فعالیت در کشور نداده‌اند
مدیران این شرکت‌ها: درخواست‌مون رو ایمیل کرده بودیم ولی گویا با این سرعت اینترنت نرسیده بهتون!
مالک شرکت هواپیمایی زاگرس: چرا باید ۲میلیون دلار به بیرانوند بدهم؟
هواداران: خب پس همونو به ما بده تا تشویقت کنیم!
رشیدی‌کوچی، نماینده مجلس: اندازه بنز و لکسوس پول می‌دهیم، اما پژو سوار می‌شویم
یک کارشناس: دیدین گفتم بنز و لکسوس فرقی با پژو و پراید ندارن!
سازمان سنجش: روش جدید کلاهبرداری برای کنکور با وعده به‌ جایت کنکور می‌دهیم
کنکوری‌ها: اگه راست می‌گین شهریه‌مون رو بدین، خودمون کنکور می دیم!
 

سعدی بعد از دیدن اتاق من: جمع نمی‌شود دگر، آن چه تو می‌پراکنی.
 از بس رفتم توی فروشگاه‌های اینترنتی، قیمت دیدم و چیزی نخریدم، چند روزه هر چی می‌خوام وارد شم پیغام میاد: «برو داداش، مشتری نیستی».
همکلاسی دوران دبستانم رو اتفاقی تو خیابون دیدم. گفتم: چی کار می‌کنی؟ گفت: دارم پی‌اچ‌دی می‌گیرم، تو چی؟ دیدم ناجوره گفتم: منم صبح‌ها با بی‌آرتی میام.
  رفتم دندون پزشکی گفتم: ببخشین اون دندونی که پر کردین وقتی آب سرد می‌خورم درد می‌گیره. دکتر گفت: خب آب سرد نخور!

دانیال دایی داووداینا
 طنزپرداز

و اما باز هم کنکور. هر چند نسل جدید نگرانی‌‌های خودشون رو بابت کنکور دارن اما از چند جنبه هم خیال‌‌شون راحته. کنکور زمان ما با این‌‌ که لیوان یک‌‌ بار مصرف هم اختراع شده بود اما ترجیح می‌‌دادن سنتی عمل کنن و حدود 3 هزار نفر رو با یک لیوان استیل و پارچ قرمز آب بدن. درست مثل اتوبوس‌‌ها. عجیب‌‌تر این ‌‌که هیچ‌‌کس با خودش آب نمی‌‌آورد. یه آقایی هم بود هر بار پیچ تلویزیون رو باز می‌‌کردیم داشت هشدار می‌‌داد که مداد مشکی و پاک‌‌کن فراموش نشه و اون‌‌قدر این حرف رو می‌‌شنیدیم که شب خواب می‌‌دیدیم یک مداد مشکی افتاده دنبال‌‌مون تا ما رو بخوره! اگه دست چپ بودیم حداقل باید دو ساعت صبر می‌‌کردیم تا اگه محرز بشه یک نفر غایبه صندلیش رو برای ما بیارن. اما پای انگیزه‌‌های مثبت هم در کار بود. به ‌‌طور مثال یک کیک خشک می‌‌دادن که خودش کلی حس خوب به ‌‌همراه داشت. به‌‌طور میانگین هر داوطلب با خوردن اون کیک باید سه تا پارچ آب می‌‌خورد تا راه گلوش باز بشه و از خطر خفه شدن نجات پیدا کنه. مراقب‌‌ها هم آدم‌‌های مهربونی بودن و مراقبت نمی‌‌کردن. اما اون ‌‌قدر حرف می‌‌زدن و چای می‌‌خوردن که تمرکز برای آدم نمی‌‌ذاشتن. من خودم سر جلسه کنکور و در جریان صحبت دو تا از مراقب‌‌ها با قیمت انواع خونه در محله‌‌های مختلف شهر آشنا شدم. وضع خانواده‌‌ها هم جالب بود. یک سری با پیک‌‌نیک، زیرانداز، قلیون، بدمینتون و مایه کتلت اطراف حوزه‌‌های کنکور حضور داشتن تا همه چیز رو طبیعی جلوه بدن و به بچه‌‌شون روحیه بدن. مامان من البته استامبولی درست کرد، خاله‌‌ام هم برای بچه‌‌اش بادمجون سرخ کرد و...