رئیس شورای شهر تهران: جزئیات فیش حقوقی دختر عضو شورای شهر را بررسی می‌کنیم
شهروندان: ببخشید عکس فیش منتشر شد و باعث شد به زحمت بیفتین!
 واکنش رئیس سازمان محیط زیست به آبگیری سد «چم‌شیر»: از آبگیری اطلاعی ندارم
مردم:  ای بابا شما هم تو زحمت افتادین!
 وزیر کشور: اینترنت فیلتر نیست
کاربران: چون اینی که هست اصلا اینترنت نیست!
 شکر ۲ نرخی می‌شود
مردم: شانس بیاریم اینو نذارن تو بورس کالا!

 

‏ کاش دانشجوی رشته سینما بودم و صبح تا شب فیلم می‌دیدم، هرکی می‌گفت‌ چی‌کار می‌کنی؟ می‌گفتم دارم درس می‌خونم. مامان بابام هم بهم افتخار می‌کردن که همه‌ش سرم تو درس و مشقه.
 شب‌های سرد زمستون این‌جوریه که نزدیک غروب ‏میری زن می‌گیری، دو تا بچه‌ هم میاری، از آب و گِل درشون میاری و می‌فرستیشون دانشگاه، بعد یکهو ساعت رو نگاه می‌کنی و می‌بینی ۹ و   5 دقیقه‌ است هنوز.
 درس و دانشگاهم اون‌قدر طول کشیده که وقتی بعد ورودی‌های جدید میرم سر کلاس، فکر می‌کنن استادم و بلند میشن برام.

دانیال دایی داووداینا
 طنزپرداز

چایی واقعاً مقوله عجیبیه، اولاً اگه بهش بگیم چای، انگار مزه‌اش عوض شده. من هروقت یکی بهم میگه چای می‌خوای؟ می‌گم نه! چون احساس می‌کنم این جوری خوش‌عطر و طعم نیست، اما اگه بگه: «چایی می‌خوای»؟ با دستپاچگی می‌گم: قربون دستت داداش لیوانی باشه لطفاً. غیر از تلفظش، اگه به‌جای لیوان شیشه‌ای تو فنجون یا ماگ باشه و رنگش رو نبینم احساس می‌کنم اون چیزی که خوردم چایی نبوده، چای بوده. اما همون چای رو وقتی تو لیوان شیشه‌ای می‌خورم قشنگ میشه چایی، مزه چایی هم میده چون رنگش رو می‌بینم. در گام بعدی لیوان باید تا لبش پر بشه، اگه خالی باشه احساس می‌کنم سوسول بازی شده و بهم نمی‌چسبه. بعدشم باید هورت بکشم تا رگ‌های مغزم باز بشه، اگه خیلی باکلاس و بدون صدا چایی بخورم بازم مزه چای میده و خستگیم هم درنمیره. اگه حین خوردن چایی، رد جورابم رو هم بخارونم مزه‌اش بهتر میشه. از نظر علمی نمی‌دونم چرا، اما واقعاً تاثیر داره. خلاصه من چایی خیلی دوست دارم، اون قدر که بین چایی و چلوکباب قطعاً چایی رو بیشتر دوست دارم، چون مزه چلوکباب بعد گرونی‌ها از ذهنم رفته و نمی‌تونم مقایسه کنم. حتی بین چایی و پول هم معلومه که پول رو دوست دارم، شک نکنین، چرا باید چایی رو دوست داشته باشم؟      

 

مارکوپولو را اغلب با سفرهایش به سراسر جهان می‌شناسیم. این جهانگرد ونیزی به ایران هم سفر کرده‌ و حدود 13 صفحه از کتاب «سفرهای مارکوپولو» را به توصیفاتش از کشورمان اختصاص داده است، شامل وجود پول کاغذی، فاضلاب، پل‌های بلند و آتش‌نشانی در ایران، اما این‌ها برای اروپایی‌های قرن 13 باورکردنی نبود و به همین دلیل او را فردی گزافه‌گو می‌خواندند. یزد، تبریز، کرمان و هرمز از جمله شهرهایی‌ است که مارکو به آن‌ها سفر کرده است. او هنگام گذشتن از کویر برای اولین بار با قنات مواجه می‌شود و از آن به عنوان رودی یاد می‌کند که در مسیر آن غارهایی کنده شده و آب، گاه در بستری زمینی و گاه زیرزمینی جاری می‌شود.