مصطفی میرجانیان-«امیرعلی خانی» یک نوجوان 12 ساله ورزشکار است که ظاهرا تنبلی و ناامیدی برایش معنی ندارد. او مدتی به ورزشهای فوتبال، اسکیت و شنا پرداخته اما دوسالی است که به شکل حرفهای پینگپنگ بازی میکند. امیرعلی هم شاگرداول مدرسه هست و هم زبان انگلیسی را خیلی جدی دنبال میکند و در مسابقات رایانه مدرسه هم رتبه آورده است. با این نوجوان همهفنحریف در باشگاهش قرار میگذاریم تا سر از راز موفقیتش دربیاوریم.
پ مثل پدر، مثل پینگپنگ!
از امیرعلی میپرسم چه شد ورزش پینگپنـــگ را انتخاب کردی؟ میگوید: «پنج ساله بودم که پدرم برای گذران اوقات فراغتش به باشگاه پینگپنگ میرفت و من هم علیرغم این که در آن زمان مثل بیشتر بچه ها به فوتبال علاقه داشتم با پدرم به باشگاه میرفتم و با تشویقهای پدرم و آقای کاظمی، مربی باشگاه، اشتیاق زیادی به این ورزش پیدا کردم و ادامه دادم. بعد از چند سال تمرین در باشگاه، در مسابقات نواحی آموزش و پرورش به شکل تیمی شرکت و مقام اول را کسب کردم و بعد از آن هم به مسابقات استانی رفتم و سوم شدم.»
برنامهات را بریز
از امیرعلی میپرسم چطوری هم زبان انگلیــســی یـــاد میگیــــری، هم حــرفهای ورزش میکنـــی و هم به درس و مدرسهات میرسی؟ میخندد و میگوید: «من آدم منظمی هستم و نظم را از مادرم یاد گرفتم. یادگرفتم کارهایم را یادداشت کنم، هر کاری را سرِ وقتش انجام بدهم، برای روز و هفتهام برنامهریزی داشته باشم و برنامههایم را اولویتبندی کنم. مثلا درس اولویتِ اول من است و ورزش، اولویتِ بعدی.»
امیرعلی؛ آشپز و نقاش!
امیرعلی درباره خودش میگوید: «من آشپزی را خیلی دوست دارم و وقتهایی که حوصلهام سر میرود با اجازه مامانم، لازانیا با نان تُست درست میکنم. گاهی هم نقاشی میکشم. یکی از نقاشیهای قشنگی که قاب کردم و هنوز روی دیوار اتاقم است، کار پنج سالگیام هست.»
بازیهای کامپیوتری را دوست ندارم
از امیرعلی میپرسم انجام این همه کار خستهات نکرده؟ دوست نداری مثل بیشتر نوجوانهای دیگر، بنشینی و با تبلت، گوشی یا کنسول بازی کنی؟ نگاهش جدی میشود و میگوید: «نه، من به خاطر برنامه ریزی درستی که برای زمان خودم دارم، معمولا از انجام چندکار مختلف خسته نمیشوم. راستش من اصلا از بازی با تبلت، گوشی یا کنسول بازی خوشم نمیآید و از کارهای عملی و خلاقانه استقبال میکنم.»