10201-  دخترى 22 ساله هستم. اعتماد به نفسم پایین است. فکر می کنم قیافه خوبى ندارم. مدرک کارشناسى دارم  و با این فکر که شاید دوستانم به مقام بالایی برسند و من نرسم همیشه گریه می کنم و خواب ندارم. لطفا مراراهنمایی کنید.

10202- من 20ساله هستم و شوهرم  ۳۰ ساله است. شوهرم آن طور که باید به من اهمیت بدهد، نمی دهد و از نظر کاری تنبل است و احساساتم را نمی فهمد. چه کار کنم که تغییر و همه چیز را درک کند؟

10203- ۱۷ساله ام وبه دخترعمه ام که تقریبا هم سن من است علاقه زیادی دارم. می دانم که هنوززود است؛ اما نمی توانم ببینم که او با فرد دیگری ازدواج کند. نمی دانم چه کار کنم. لطفا مرا راهنمایی کنید.

10204- من دختری ٢٠ساله هستم و یک سال است که عقد کرده ام. با پسری ازدواج کرده ام که ٩ ماه از خودم کوچک تر است؛ ولی همدیگر را خیلی دوست داریم؛ ولی همه اقوام جز خانواده های مان قصد دارند با این حرف ها باعث شوند من و نامزدم با هم بحث کنیم. به نظرتان چه کار باید بکنم؟ لطفا کمکم کنید.

10205- زنی 35 ساله ام. شوهر اولم از دنیا رفته است. حدود 3 سال است که دوباره ازدواج کرده ام؛ ولی شوهرم دو کودکم را کتک می زند. اگر از آن ها دفاع کنم مرا هم کتک می زند و تهدید می کند که مرا می کشد. مرد خیلی بد دهانی است. واقعا از او می ترسم. شما بگویید چه کار کنم؟ دوست دارم طلاق بگیرم. روانم به هم ریخته است. فرزندانم امنیت جانی ندارند.

10206- پسری 24ساله هستم. حدود یک سال است. با دختر خاله ام نامزدیم و من با وجود این که می دانم دوستم دارد؛ ولی باز هم به او  شک دارم و فکر می کنم که شاید هر لحظه به من خیانت کند. لطفا راهنمایی ام کنید.

با سلام خدمت شما مخاطب گرامی؛ شما به امید خصوصیات خوب در همسرتان حاضر شدید با وی ازدواج کنید و در کنارش بمانید و حالا متوجه شده اید که او ضعف هایی دارد که شما را می آزارد؛ بنابراین دچار درماندگی شدید. هر فردی که ازدواج کرده است یا می خواهد ازدواج کند، باید این نکته مهم را بداند که اگر ما انتظار داشته باشیم که همسرمان بدون عیب و ضعف و کاملا طبق معیارهای ما باشد یا باید همیشه تنها بمانیم و ازدواج نکنیم یا جدا شویم و تنها بمانیم. پس باید واقع گرا باشیم و اگر متوجه ضعف و مشکلات عمده در همسرمان شدیم به جای فکر فرار و اجتناب باید بررسی کنیم که بهترین روش برای بهره بردن از این زندگی چیست؟ همه ما حق داریم خشمگین شویم؛ اما مهم این است که چگونه خشم مان را ابراز کنیم؛ خشم می تواند رنجش و ناراحتی جزئی یا در نوع حاد آن واکنش فیزیکی و خارج از عرف باشد. برخی افراد هنگام احساس خشم رفتارهای پرخاشگرانه ای از خود نشان می دهند، با صدای بلند فریاد می زنند، ناسزا می گویند، دیگران را کتک می زنند، آن ها را مسخره می کنند، به صحبت دیگران گوش نمی کنند و حقوق دیگران را نادیده می گیرند. برای رفتار با چنین افرادی که مانند همسر شما هستند، به چند توصیه باید توجه کرد.

شرایط را بدتر نکنید

ابتدا باید علت عصبانیت همسرتان را تجزیه و تحلیل کنید. به این فکر کنید که چرا همسرتان عصبانیت خود را بر سر شما خالی می کند؛ فقط غر نزنید زیرا نتیجه ای جز انفجار عصبانیت و بدتر شدن شرایط ندارد بلکه همسرتان را درک کنید. درک شما از او، طغیان خشمش را کمتر می کند.

تکیه گاه همسرتان باشید

طوری رفتار کنید که همسرتان با شما احساس راحتی کند.  می توانید انفجار خشم همسرتان را با برقراری ارتباطی درست با وی خنثی کنید. گفت و گو با همسرتان به هیچ وجه او را ناراحت نخواهد کرد، پس از گفت و گو در می یابید که همه چیز به حالت عادی باز خواهد گشت. البته زمانی که همسرتان در وضعیت روحی مناسبی است، با او صحبت کنید و درباره تاثیرات منفی بددهنی بر احساس و رفتار شما و زندگی مشترکتان با او صحبت کنید.

به نیازهای روحی همسرتان پاسخ دهید

یکی از مهم ترین علل اصلی پرخاشگری همسرتان ناکامی در تامین نیازهایش است. زمانی که نیازهای فرد از جمله محبت، توجه یا احترام برآورده نشود احساس ناکامی می کند و این ناکامی زمینه ساز بروز پرخاشگری می شود. با این حال هرگز مقابله به مثل نکنید و به بددهنی های وی پاسخ ندهید زیرا این رفتار موجب تشدید رفتار همسرتان می شود.

خودتان را درگیر چرخه معیوب نکنید

بسیاری از جر و بحث ها و مشکلات بین همسران به دلیل تسلط نداشتن آن ها بر هیجانات به وجود می آید. گاهی زوج ها با واکنش نامناسب از جمله (بی اعتنایی، بی توجهی، پرخاشگری و خشونت) ناخواسته به رفتارهای اشتباه یکدیگر دامن می زنند و متاسفانه چرخه معیوبی را ایجاد می کنند؛ به این معنا که مثلا رفتارهای منفی مرد باعث خشم و عصبانیت زن می شود و رفتار خشمگین زن باعث افزایش رفتارهای منفی همسرش خواهد شد؛ دقت کنید در این چرخه معیوب گرفتار نشوید.

بحث را قبل از دعوا متوقف کنید

زمانی که فکر می کنید در صورت ادامه بحث دیگر نمی توانید خشم خود را کنترل کنید یا همسرتان از کوره در خواهد رفت، ادامه صحبت تان را به زمان دیگری موکول کنید. با این کار به خود و همسرتان فرصت می دهید تا از عصبانیت و خشم فاصله بگیرید و رفتار مناسب تری داشته باشید.

 

 

مخاطب عزیز! آن چه که شما به عنوان مشکل خود بیان کردید، مشکل بسیاری از تازه عروس هاست که پس از گذشت مدت زمان کوتاهی از زندگی مشترک، این احساس برآنان چیره می شود و گاهی چنان ذهن بانوی خانه را مشغول می سازد که زمینه بی اعتمادی و مشاجره زناشویی را فراهم می سازد. در ادامه به چند نکته اساسی و کاربردی برای چگونگی هدایت و سوق دادن شوهرتان به ابراز احساسات اشاره می کنم تا این باور غلط شما هم اصلاح شود.

شوهرتان را سرزنش نکنید

اگر همسرتان به لحاظ احساسی فعال نیست و کمتر ابراز علاقه و محبت می کند، وی را سرزنش نکنید. بهتر است به او حق بدهید زیرا این موضوع، ناشی از  تفاوت های جنسیتی است. زبان احساسات و عواطف برای زنان به مثابه زبان اول است در حالی که برای مردان به مثابه زبان دوم. از شوهرتان انتظار نداشته باشید در ابراز احساساتش مانند شما باشد و راحت و روان احساسش را ابراز کند؛ بنابراین بهتر است به او فرصت دهید تا با احساساتش ارتباط برقرار کند و او را  در بیان احساساتش یاری کنید و تمایل و تمرین وی در ابراز عواطفش را تحسین کنید تا به مرور زمان مهارت های لازم را کسب کند.

لایه های احساسی را هدایت کنید

هرگاه همسرتان در ابراز احساساتش با مشکل مواجه شد، شما می توانید با پرسش سوالاتی از وی، او را از یک لایه احساسی به لایه بعدی احساسش هدایت کنید تا او بتواند  به راحتی آن ها را ابراز کند و از آن لایه های احساسی به راحتی عبور کند؛ برای مثال اگر همسرتان ناراحت است پرسش هایی را به این ترتیب از او بپرسید: «چرا از من یا ... ناراحت و دلگیر هستی؟ من چه کار کردم که شما ناراحت شده اید؟  همین الان چه چیزی ناراحتت کرده است؟ چه موضوعی باعث شده که دلگیر و سرخورده شوی؟ می ترسی اتفاق خاصی بیفتد؟ علت نگرانی ات چیست؟» به او فرصت دهید و همچون یک بازجو برخورد نکنید. اجازه دهید مرحله ابراز احساسات به آرامی پیش رود و وی شخصا به جواب سوالات شما دست یابد و آن ها را بیان کند.

ارتباط سازنده برقرار کنید

فعالانه به صحبت های همسرتان گوش کنید و هر از چند گاهی بهتر است گفته های او را آن گونه که متوجه شده اید برای او بازگو کنید. همچنین از او سوال کنید که آیا به درستی متوجه منظور او شده اید یا نه؟ گوش دادن فعال و ارائه واکنش، یکی از مهم ترین ارکان ارتباط سازنده و مفید است که به موجب آن، زوجین می توانند به گونه ای مؤثر به احساسات یکدیگر توجه کنند.

شوهرتان را حساس کنید

برای مردها هیچ چیز ناراحت کننده تر از این نیست که احساس کنند، از طرف شریک زندگی شان درک نمی شوند و همسرشان به احساسات آنان توجه خاصی ندارد؛ بنابرین بهتر است به همسرتان بگویید که او را درک می کنید و کاملا وضعیت روحی و شغلی وی را می فهمید.

 این درک متقابل باعث می شود او در این باره حساس شود.