گفتوگوی «زندگی سلام» با یک تولیدکننده موفق کفش درباره صنعت کفش کشور
تعداد بازدید : 63
کفش ایـرانی سرآمد در کیفیت و ظرافت
تبریز قطب صنعت کفش کشور بهشمار میرود و حدود 60 درصد از تولید کفش ایران را در اختیار دارد. بههمین دلیل با یکی از تولیدکنندگان بنام تبریزی گفتوگو کردهایم تا برایمان از نقاط قوت و ضعف کفشهای تولید داخل بگوید. علیرضا جباریان فام، رئیس اتحادیه کفاشان تبریز است که از سال 88 تولید کفش را شروع کرده و تا امروز بدون هیچ وقفهای در این صنعت مشغول بهکار بودهاست. «چرا کفش ایرانی نمیخریم؟»، جملهای که مهمترین دلیل نوشتن این پرونده و اولین سوال من از آقای جباریان است.
ایشان پاسخ میدهد: «اینطوری هم که شما میگویید نیست! ما سالانه در ایران حدود 150 میلیون جفت کفش تولید میکنیم و مصرف کشورمان حدود 200 میلیون جفت کفش است. کفشهای خارجی موجود در بازار، بیشتر کفشهای اسپرت و بچگانه است که ما فناوری تولیدش را نداریم. اما در تولید کفش زنانه و کفش چرمی مردانه مشکلی نداریم، اگر هم در این بخش کفشی وارد میشود، چند برند خیلی معتبر خارجی است».
نقطه ضعف کفش ایرانی چیست؟
پس یعنی صنعت کفش در کشور ما هیچ مشکلی ندارد؟ جباریان پاسخ میدهد: «البته که ضعفهایی وجود دارد. برای مثال یکی از عوامل رکود صنعت کفش در ایران طی سالهای گذشته، ارتباط نداشتن ما با کشورهای خارجی بود و همین عامل، باعث عقبماندگی ما در بحث تکنولوژی و مدل میشد.
از طرف دیگر تولیدکنندگان خارجی با شناخت بازار و ذائقه ما، کفشهایشان را وارد کشورمان میکردند. اما خوشبختانه در یکی دو سال اخیر، با بهبود روابط خارجی، ورود تکنولوژی و دستگاهها و نرمافزارها به داخل کشور تسریع و تسهیل شد. بهعلاوه توانستیم ارتباطات خوبی برقرار کنیم؛ برای مثال استادان بزرگ و ماهر صنعت کفش ایتالیا را دعوت و از دانششان استفاده کردیم. بنابراین مشکل مدل و طراحی کفشهای داخلی درحال برطرف شدن است. البته لازم است بدانید کفش ایرانی، بهویژه کفش تبریز، از لحاظ استحکام سرآمد است. مشکل دوم ما، مسئله کمبود مواد اولیه مرغوب و متنوع است. ما مجبوریم مواد اولیه را وارد کنیم که این کار بسیار هزینهبر و زمانبر است. سرمایهگذاران هم ریسک نمیکنند و خیلی دنبال سرمایهگذاری در بخش کفش نیستند».
مشکلاتِ تولیدکنندگان داخلی
بهنظر میرسد تولیدکنندگان متوجه ضعفهایشان هستند و تلاش میکنند با برطرف کردن آنها، صنعت کفش را رونق ببخشند. اما در این میان مشکلاتی وجود دارد که گاهی بعضیها را بیانگیزه میکند. جباریان درباره این مشکلات میگوید: «قیمت کفشهای تولید داخل کمی بالاست؛ مالیات بر ارزش افزوده یکی از دلایل این مسئله است. دلیل دیگرش، مشکل بهرهوری در کارخانههای ماست که هزینه تمامشده کفش خیلی زیاد میشود. اگر این گرانیها وجود نداشتهباشد، تولیدکننده میتواند کفشش را با قیمت مناسب تولید کند و با قیمت مناسب هم بفروشد. برندهای معتبر جهانی از طرف دولتها مورد حمایت قرار میگیرند، درحالیکه تولیدکنندههای ما دغدغه مالی دارند؛ تولیدکننده به ماشینآلات و تجهیزات پیشرفته نیاز دارد اما نمیتواند هزینههای میلیاردی خریدشان را تأمین کند و مجبور میشود وام با بهره 20 درصد بگیرد. مشکل دیگر ما «قاچاق» است. از حدود ده سال قبل ورود کفش خارجی به ایران، چه قانونی و چه غیرقانونی، افزایش پیدا کرد و همچنان ادامه دارد. قاچاق تولیدکننده داخلی را از پا میاندازد. ما در این مورد نیاز به کمک جدی داریم. هرچند خودمان هم در حال انجام تلاشهایی هستیم. برای مثال در تبریز طرحی راهانداختیم بهنام کمپین «خرید کالای ایرانی»؛ این طرح ورود کفش خارجی به داخل استان را تا 70درصد کاهش داد».
رقبای ما چه کسانی هستند؟
جباریان درباره رقبای صنعت کفش کشورمان میگوید: «ترکیه رقیب اصلی ماست، بهویژه بازار شمالغرب کشور را کاملا هدفگذاری کردهاست. رقیب دوم ما کشور چین است، که تجار ما با واردات کالاهای بیکیفیت چینی به کشور، به تولید داخل لطمه میزنند. اگر تاجران ما از سودهای زودگذرشان چشمپوشی کنند و بهجای وارد کردن کالاهای بیکیفیت، کفشهای تولید داخل را به کشورهای دیگر ببرند، قطعا تغییرات مثبتی را در تولید داخل شاهد خواهیمبود».
و برنامه آینده چیست؟
کنجکاوم بدانم آیا با پیشرفتهای پیشآمده در صنعت کفش کشور، ما الان امکان صادرکردن کفش به کشورهای دیگر را هم داریم؟ جباریان توضیح میدهد: «بیشترین صادرات ما به کشور افغانستان است که این البته اصلا به نفع ما نیست. چون افغانستان دنبال کالاهای خیلی ارزان است و روی کیفیت کار ما اثر منفی میگذارد. صادرات به کشورهای دیگر هم صورت میگیرد اما میزانش خیلی چشمگیر نیست که باید بهتر شود. ما در تبریز کمیته صادرات تشکیل دادهایم؛ شهریورماه به روسیه خواهیم رفت و برنامههایی برای صادرات کفش به این کشور داریم. در سال 95 هم صادرات خوبی به کشور کنیا داشتیم و دنبال بازار بکر آفریقا هستیم. از طرف دیگر بازار عراق در حال باز شدن است و صادرات به این کشور را از سر خواهیم گرفت».