برای آن که مشاوران و روانشناسان بتوانند پاسخهای مؤثرتری به سوالات و پیامکهای شما بدهند، نیاز به اطلاعات بیشتری داریم؛ بنابراین همراه با درج سوالات خود « سن، میزان تحصیلات، شغل، سطح اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود و خانواده» (همین اطلاعات را درباره فرد مقابل خود) بنویسید.لطفا ابتدای پیامک خود کلمه «مشاوره» را بنویسید.
* 2 سال است عقد کرده ایم. شوهرم اخلاق های زنانه دارد و این موضوع خیلی آزارم می دهد. از شما راهنمایی می خواهم.
* پسری ۱۴ ساله و خیلی عصبی هستم. خانواده ام هم همین را می گویند. کمکم کنید.
* همسر من با اخلاق، افکار و اعمال خودش در 25سال زندگی مشترکمان مرا به نابودی کشاند. دچار وسواس شدیداست. به شدت خودخواه و بسیار فحاش و بداخلاق است. فقط به خاطر خدا و دو فرزندم زندگی می کنم.
*دختری ۱۵ساله هستم با سطح مالی متوسط. یک سال است که به پسر عموی ۱۸ساله ام علاقه مند شده ام. هر کاری می کنم در دید او خوب باشم ولی احساس می کنم او به من توجه ندارد. نمی دانم چه کار کنم او به من توجه کند و مرا دوست داشته باشد. خواهش می کنم کمکم کنید.
دوست عزیز! شما که آن قدر خردمند هستید که برای مشکلتان مشورت می کنید حتما می دانید که در سن و سالی که در آن به سر می برید برخی احساسات و تغییرات خلقی بر شما غلبه دارد که اجازه نمی دهد بتوانید عاقلانه و بالغانه به موضوعات نگاه کنید و تصمیم بگیرید. هیجانات بر احساسات سایه می اندازد و کارتان را سخت می کند. از سوی دیگر شما می دانید که برای ازدواج باید به شرایط و ویژگی هایی برسید که معمولا در این سنین فراهم نمی شود. از این مسائل که بگذریم (که البته توصیه می کنیم از طریق سایت روزنامه به آرشیو مطالب صفحه مراجعه کنید و مطالب مفصل تری در این باره بخوانید) این که شما تلاش کنید رفتار و ویژگی هایی داشته باشید که پسری از شما خوشش بیاید، برایتان چه معنایی دارد؟ فکر نمی کنید کسی که شما را دوست دارد باید به خاطر خودتان و همان گونه که هستید دوست تان داشته باشد نه به دلیل ویژگی هایی که ظاهرسازی است. تلاش کردن برای این که کسی از ما خوشش بیاید فریب دادن خود و طرف مقابل است، همیشه خودتان باشید تا هر کسی به شما علاقه پیدا کرد به خود واقعی تان علاقه داشته باشد. آیا به نظرتان این بهتر نیست؟