شبکه آماده باش، شبکه آماده باش

 در خبرها آمده بود که هنگام بازی انگلیس و تونس، شبکه برق انگلیس آماده افزایش پانصد مگاواتی برق ناشی از باز کردن در یخچال بین دو نیمه بوده است؛ چرا که احتمال داشته بین دو نیمه 23 میلیون فوتبال دوست تشنه بشوند و برای آب خوردن سراغ یخچال بروند. واقعا متاسفیم که چنین خبرهایی را با آب و تاب تعریف می‌کنند، در حالی که ما خودمان آمادگی بسیار بیشتری در این زمینه داشته و داریم.

در همین بازی ایران و مراکش، شبکه برق ما آماده افزایش خیلی بیشتر از این صحبت ها بود؛ البته نه به خاطر جمعیت بیشترمان و نه حتی به خاطر تفاوت شرایط آب و هوایی. بلکه به خاطر این که اگر هر کدام از ما یک بار برای رفع تشنگی سراغ یخچال می رویم، 10 بار به دلیلی نامعلوم در یخچال را باز می کنیم و بعد از کمی تامل و زل زدن به شیشه مربا که تویش پیازداغ است و ظرف بستنی که تویش کرفس است، آن را می‌بندیم.

البته این آمادگی تنها محدود به شبکه برق ما نمی‌شود. مثلا در همان بازی ایران و مراکش، شبکه آب ما نیز به تکاپو افتاده بود تا شرایط مناسبی برای بازی فراهم آورد. چرا که در حالت عادی وقتی فوتبال دوستان سراغ یخچال می‌روند ممکن است با پارچ خالی مواجه شوند. شاید بگویید خب بروند از آب لوله کشی و شیر ظرف شویی آب بخورند. نکته همین جاست که این عزیزان اصلا آب را برای خوردن نمی‌خواهند؛ معمولا برادرشان در دست شویی گیر کرده و آب قطع است و پارچ آب داخل یخچال آخرین امید آن ها بوده‌. بله ما با مشکل کمبود آب و قطعی‌اش مواجه هستیم.

علاوه بر دو شبکه قبل، شبکه‌های مجازی هم بسیار به تقلا می‌افتند. پیدا کردن پیج تمام بازیکنان و کادر فنی تیم حریف، تیم داوری، رئیس فیفا، تماشاگران بی طرف و تمام گونه‌های گیاهی و جانوری که به نوعی به بازی ما ربط دارند کار ساده‌ای نیست. به هرحال وظیفه اخلاقی ما حکم می‌کند در صورت برد، به صورت میلیونی در پیج‌هایشان از آن ها تشکر کنیم و در صورت باخت از اقوام دور و نزدیک شان.

آخرین شبکه‌ای که برای بازی‌های تیم ملی‌مان آمادگی کاملی در خودش ایجاد می‌کند، شبکه آی‌فیلم است. این شبکه نیز باید پاسخ گوی تعداد زیادی از پدر و مادرها باشد که درست سر بازی‌های مهم، برای پنجاهمین بار سریال «پس از باران» را می‌بینند!