حافظ، افتخار جهانیان

ای حافظ! سخن تو همچون ابدیت بزرگ است، زیرا آن را آغاز و انجامی نیست. کلام تو همچون گنبد آسمان، تنها به خود وابسته است و میان نیمه غزل تو با مطلع و مقطعش فرق نمی‌توان گذاشت، زیرا همه‌ آن در حد جمال و کمال است! اگر هم دنیا به سر آید، ای حافظ آسمانی، آرزو دارم که تنها با تو و در کنار تو باشم و چون برادری، هم در شادی و هم در غمت شرکت کنم. همراه تو باده نوشم و چون تو عشق ورزم، زیرا این افتخار زندگی من و مایه‌ حیات من است!
برگرفته از «دیوان شرقی »اثر یوهان ولفگانگ گوته، ترجمه شجاع الدین شفا