سیستم ایمنی کودکان بعد از طلاق والدین ضعیف می شود

تجربه‌های استرس‌آور در سال‎های اول زندگی بر فیزیولوژی و فرایندهای التهابی بدن تأثیر می‎گذارد به‎طوری که خطر کاهش سلامتی و ابتلا به بیماری‎های مزمن را افزایش می‎دهد. ایران‎آنلاین به نقل از گزارش روزنامه «دیلی میل»، می‎نویسد: «نتایج پژوهش‌های جدید، اطلاعات محققان را در این زمینه که استرس‏های خانوادگی در دوران کودکی، کودک را برای ابتلا به بیماری در سال‎های 20 تا 40 سالگی زندگی مستعدتر می‎سازد، یک گام به جلو می‏برد». این مطالعه که در مجله ای معتبر منتشر شد، نشان می‌دهد استرس شدید ناشی از جدایی همراه با منازعه والدین، واکنش بدن کودکان را به خطر بیماری تغییر می‎دهد. این استرس همچنین می‎تواند باعث بروز یک التهاب مرتبط با آسم، سرطان و بیماری قلبی شود، بیماری‌هایی که سطوح بالاتر آن، پیشتر در کودکان طلاق گزارش شده است. بر اساس نتایج این مطالعه، احتمال ابتلا به سرماخوردگی در بزرگ سالانی که والدینشان در دوران کودکی آن‎ها از هم جدا شده‎اند یا هیچ‎گاه با هم صحبت نمی‌کردند، در قیاس با بزرگ سالانی که والدین آن‎ها از هم جدا نشده‎بودند، سه برابر بیشتر بود. با این حال، افرادی که پدر و مادر آن‌ها از هم جدا شده‎بودند اما بعد از طلاق مراوداتی با یکدیگر داشتند، به لحاظ میزان ابتلا به سرماخوردگی تفاوتی با خانواده‎هایی که والدین آن‏ها طلاق نگرفته‎بودند، نداشتند.  این مطالعه نشان می‏دهد عامل این موضوع، خشونت میان پدر و مادر است درحالی‎که همکاری میان والدین پس از جدایی، از کودکان در برابر برخی ضربه‏ها و صدمات طلاق محافظت می‎کند. براساس نتایج این مطالعه، پدر و مادرهایی که با هم صحبت نمی‎کنند، ممکن است بیشتر مستعد استفاده از کودک به عنوان یک میانجی باشند یا تلاش می کنند از کودک برای جبهه گرفتن در برابر والد دیگر استفاده کنند. این رفتارها به نوبه خود با افزایش پریشانی و سازگاری ضعیف در میان جوانان ارتباط دارد. پیش از این نیز یک مطالعه نشان داده‌است بزرگ سالانی که جدایی پدر و مادر خود را تجربه کرده‎اند، بیشتر احتمال دارد از ضعف سلامت روانی، ابتلا به بیماری روانی و ضعف ارتباط‎گیری با دیگران در بزرگ سالی گله‎مند باشند. کودکانی که پدر و مادرهای آن‎ها از هم جدا می‎شوند، بیشتر احتمال دارد به آسم مبتلا شوند یا به دلیل ابتلا به بیماری‎های عفونی در بیمارستان بستری شوند. ‎همچنین احتمال ابتلا به سرطان و کوتاهی عمر در بزرگ سالانی که پدر و مادر طلاق گرفته دارند، در قیاس با افرادی که والدین آن‌ها با هم زندگی کرده‌اند، بیشتر است.