اعتراف جهانگرد انگلیسی:  ایرانی ها در انتخاب جشن سال نو باهوش تر از ما بوده اند    

خانم شیل سیاح انگلیسی قرن نوزدهم عصر ناصرالدین شاه قاجار، نوروز ایرانی را چنین توصیف می کند: با این که در این دوران، از شکوه و عظمت جشن های نوروزی کاسته شده و ارزش هدایای متبادله نیز نقصان یافته است، ولی بسیار بعید به نظر می رسد که این جشن ملی باستانی روزی در ایران ملغی شود، زیرا برگزاری آن در موقعیتی است که اصولاً فصل جشن و سرور و شادی همگانی است و باید اعتراف کرد که ایرانی ها در مورد برگزیدن جشن سال نو، معقول تر و منطقی تر از ما بوده اند چون آن ها به جای آن که تحویل سال خود را مثل ما در وسط زمستان قرار دهند آن را طوری انتخاب کرده اند که شروع سال جدیدشان درست در لحظه ورود خورشید به نیمکره شمالی و در حقیقت آغاز سال خورشیدی باشد. در چنین موقعی همه افراد خانواده لباس نو می پوشند و اطراف یک پارچه رومیزی (سفره) که در روی آن انواع خوراکی ها به سلیقه رئیس خانواده چیده شده، روی زمین می نشینند (در ایران از میز استفاده نمی شود). در وسط خوراکی ها نیز یک ظرف پر از آب می گذارند و تصور می کنند که درست در لحظه عبور خورشید از خط استوا، بر اثر لرزه ای که در کره زمین حادث می شود آب داخل این ظرف به تکان درمی آید. سپس  افراد خانواده، یکدیگر را در آغوش می گیرند و آنگاه به خوردن مشغول می شوند. صفا و صمیمیت و سادگی این مراسم تا حد زیادی نمایانگر روحیات و خصوصیات اخلاقی ایرانی هاست.
برگرفته از کتاب خاطرات لیدی شیل