کمبود ویتامین B12|زمینه خارش و بوی بد  

ویتامین B12 که به عنوان کوبالامین نیز شناخته می‌شود، نقشی حیاتی در عملکردهای بدن از جمله سلامت اعصاب، سنتز DNA و تولید گلبول‌های قرمز دارد. کمبود این ویتامین می‌تواند طیف گسترده‌ای از علایم را به همراه داشته باشد که یکی از آن ها ممکن است تغییر در بوی عرق باشد. عرق به خودی خود بی‌بوست اما زمانی که باکتری‌های روی پوست آن را تجزیه می‌کنند، ترکیباتی بدبو تولید می‌شود. در موارد کمبود ویتامین B12، این تغییرات ممکن است فعالیت باکتری‌ها را تحت تأثیر قرار دهد و باعث ایجاد عرقی با بوی نامطبوع‌تر شود. علاوه بر این، کمبود ویتامین B12 می‌تواند باعث مشکلات پوستی مانند خشکی، خارش و هایپرپیگمانتاسیون شود که این شرایط نیز به تشدید بوی عرق کمک می‌کنند. با برطرف کردن این کمبود از طریق رژیم غذایی یا مکمل‌ها، می‌توان به تعادل بهتر مواد مغذی و بهبود بوی عرق دست یافت. 

ویتامین D| موثر در دمای بدن 

به گزارش «عصر ایران» ویتامین D که اغلب به عنوان «ویتامین آفتاب» شناخته می‌شود، نقشی اساسی در حفظ سلامت استخوان‌ها، تقویت سیستم ایمنی و تنظیم خلق و خو ایفا می‌کند. کمبود ویتامین D ممکن است به بروز علایمی مانند تغییرات در الگوهای تعریق منجر شود. تحقیقات نشان می‌دهد که کمبود ویتامین D می‌تواند باعث تعریق بیش از حد در برخی افراد شود. اگرچه مکانیزم دقیق این پدیده هنوز به طور کامل شناخته نشده است اما تصور می‌شود که ویتامین D در تنظیم دمای بدن و عملکرد غدد عرق نقش مهمی دارد. به همین دلیل، سطوح ناکافی ویتامین D ممکن است این فرایندها را مختل کند. همچنین، کمبود ویتامین D با برخی مشکلات پوستی مانند پسوریازیس و اگزما مرتبط است که می‌تواند تأثیرات منفی بر تعریق و بوی بدن داشته باشد. برطرف کردن این کمبود از طریق رژیم غذایی مناسب و مکمل‌های ویتامین D می‌تواند به تنظیم بهتر تعریق و بهبود سلامت پوست کمک کند. 

 ویتامین C| موثر بر غدد عرق

ویتامین C که به نام اسید اسکوربیک نیز شناخته می‌شود، نقش‌های متعددی در بدن از جمله تولید کلاژن، بهبود زخم و تقویت سیستم ایمنی دارد. هرچند مطالعات زیادی در مورد نقش مستقیم ویتامین C بر بوی عرق انجام نشده است، اما کمبود آن می‌تواند به تغییرات در ترکیب و بوی عرق از طریق تأثیر بر سلامت پوست منجر شود. ویتامین C در تولید کلاژن که به حفظ ساختار و استحکام پوست و غدد عرق کمک می‌کند، نقش کلیدی دارد. کاهش سطوح ویتامین C می‌تواند به ضعف ساختاری پوست و عملکرد نادرست غدد عرق منجر شود. علاوه بر این، خواص آنتی‌اکسیدانی این ویتامین از سلول‌ها در برابر استرس اکسیداتیو محافظت می‌کند. 

 

طبق نتایج پژوهشی که در مجله «جاما نتورک اوپن» منتشر شد، بیشتر مصرف کردن غذاها و نوشیدنی‌های غنی از فلاونوئیدها مانند انواع توت‌ها و چای می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا ۲۸ درصد کاهش دهد. به گزارش «گاردین»، سن و ژنتیک همچنان بزرگ‌ترین عوامل خطرند، اما کارشناسان می‌گویند تقریبا نیمی از موارد زوال عقل قابل‌پیشگیری یا به‌تاخیرانداختن‌اند و شواهد روبه‌افزایشی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد. تحقیقات دانشگاه کویینز بلفاست نشان می‌دهد که افزایش مصرف غذاها و نوشیدنی‌های غنی از فلاونوئیدها می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا یک‌چهارم کاهش دهد. به گفته محققان، فلاونوئیدها که عمدتا در مواد غذایی گیاهی یافت می‌شوند، به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد‌التهابی و ضد سرطانی فواید بسیاری برای سلامتی دارند. ارتباط این ترکیبات با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی‌عروقی و بهبود عملکرد شناختی هم مشخص شده است. پروفسور آدین کسیدی، محقق ارشد این پژوهش، با اشاره به سرعت افزایش موارد ابتلا به زوال عقل در سراسر جهان، توضیح می‌دهد که این مطالعه به کمک اطلاعات موجود در پایگاه داده‌های پزشکی بریتانیا درباره رژیم غذایی بیش از ۱۲۰ هزار بزرگ سال بین ۴۰ تا ۷۰ سال انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که مصرف شش وعده اضافی غذاها و نوشیدنی‌های غنی از فلاونوئید در روز، به‌ویژه انواع توت‌ها و چای با کاهش ۲۸ درصدی خطر زوال عقل مرتبط بود. این نتایج به‌ویژه در افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطر بودند و همچنین در کسانی که علایم افسردگی داشتند، مشهودتر بود.

 

علایمی در سیستم گوارش وجود دارند که نشان می‌دهند شما دچار بیماری کبد چرب هستید. بیماری کبد چرب که به عنوان استئاتوز کبدی نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که با تجمع چربی در سلول‌های کبد مشخص می‌شود و به طور فزاینده‌ای در حال گسترش در سراسر جهان است. این بیماری ممکن است از یک وضعیت خفیف تا شکل جدی‌تر متغیر باشد که می‌تواند منجر به آسیب و عوارض کبدی شود. اگرچه بیماری کبد چرب اغلب بدون علامت رخ می‌دهد، اما برخی از مشکلات گوارشی وجود دارد که می‌تواند نشان‌دهنده بیماری کبدی باشد. چهار علامت اصلی گوارشی را که نیازمند توجه و ارزیابی برای افراد در معرض خطر یا تشخیص بیماری کبد چرب است، در ادامه به نقل از «بهداشت نیوز» مرور می‌کنیم:

درد شکم| یکی از شایع‌ترین علایم مرتبط با بیماری شدید کبد چرب، درد یا ناراحتی شکم است. این درد اغلب به عنوان یک درد مبهم دایمی در سمت راست بالای شکم، جایی که کبد قرار دارد، توصیف می‌شود و ممکن است با احساس پری یا نفخ همراه باشد. درد می‌تواند خفیف تا شدید باشد و پس از خوردن یک وعده غذایی چرب یا سنگین بدتر ‌شود. اگر درد یا ناراحتی مداوم در ناحیه شکم را تجربه می‌کنید، حتما برای معاینه و تشخیص مناسب به پزشک مراجعه کنید.

تهوع و استفراغ| تهوع و استفراغ نیز ممکن است نشان دهنده بیماری شدید کبد چرب باشد و زمانی که کبد مملو از چربی باشد، می‌تواند منجر به التهاب و اختلال در عملکرد طبیعی آن شود. این می‌تواند بر هضم و متابولیسم غذا تأثیر بگذارد و در نتیجه حالت تهوع و استفراغ گاه به گاه ایجاد شود. احتمال بروز این علایم بعد از مصرف غذاهای چرب بیشتر است. اگر تهوع و استفراغ مکرر همراه با سایر مشکلات گوارشی رخ می‌دهد، حتما برای ارزیابی بیشتر به پزشک مراجعه کنید.

کاهش وزن| در مراحل پیشرفته بیماری کبد چرب، شما از کاهش اشتها و کاهش وزن ناخواسته رنج می‌برید. این ممکن است به این دلیل باشد که کبد کمتر قادر به پردازش مواد مغذی و تولید صفرا برای کمک به هضم و جذب چربی‌هاست. در نتیجه، بدن ممکن است در جذب مواد مغذی مهم از غذا دچار مشکل شود که منجر به از دست دادن اشتها و کاهش وزن می‌شود. اگر متوجه کاهش قابل توجه و غیر قابل توضیح اشتها یا وزن شدید، توصیه می‌شود برای ارزیابی جامع با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید.

زردی| زردی روی پوست و چشم می‌تواند در موارد شدید بیماری کبد چرب رخ دهد. این مسئله ناشی از تجمع بیلی روبین است، رنگدانه زردی که هنگام تجزیه گلبول‌های قرمز تولید می‌شود. وقتی کبد نتواند به طور موثر بیلی روبین را پردازش کند، تجمعی در بدن ایجاد می‌شود که منجر به زردی می‌شود. در صورت مشاهده زردی، سریع به پزشک مراجعه کنید.

پوکی استخوان که نشانه کاهش تراکم و استحکام استخوان‌هاست معمولا با افزایش سن نمود پیدا می‌کند. بسیاری از افراد تا وقتی دچار شکستگی استخوان نشوند از ابتلا به آن بی‌خبرند. با این حال «وری‌ول‌هلث» گزارش می‌دهد که دندان‌ها سرنخ‌هایی از خطر ابتلا به پوکی استخوان می‌دهند و به کمک آن‌ها می‌توان علایم هشداردهنده را پیش از شکستگی و صدمات بیشتر شناسایی کرد. انجوگ جو،‌ دندان‌پزشک ساکن نیویورک، می‌گوید که پوکی استخوان فرایند «آلوئولی» را که بخشی از فک است و دندان‌ها را نگه می‌دارد، تحت تاثیر قرار می‌دهد و هنگامی که فرایند آلوئولی کم‌تراکم می‌شود، دندان‌ها ممکن است لق شوند یا بیفتند. زمانی که علایم پوکی استخوان در دهان‌ و‌ دندان آشکار شود، باید به دندان‌پزشک یا متخصص بیماری‌های عضلانی و استخوانی مراجعه و با او مشورت کرد و هنگامی که استخوان فک درگیر شود باید به دندان‌پزشک یا جراح دندان مراجعه کرد.

  از دست دادن دندان‌ها و پوکی استخوان 

دندان‌ها مانند استخوان‌ها نیستند و با این که از میزان کمی عاج، ماده‌ای سخت‌تر از استخوان، تشکیل شده‌اند و تا استخوان فک ریشه دارند، پوکی استخوان به اشکال مختلف بر آن‌ها تاثیر می‌گذارد. پوکی استخوان می‌تواند استخوان فک را ضعیف و دندان‌ها را شل کند. برخی افراد بیش از دیگران مستعد ابتلا به عوارض پوکی استخوان‌اند که دندان‌ها را درگیر می‌کند. احتمال لق شدن و افتادن دندان در زنان مبتلا به پوکی استخوان سه برابر بیشتر از مردان است. به گفته دکتر جو، پوکی استخوان ممکن است سایر قسمت‌های دهان ازجمله فک و لثه را نیز درگیر کند، همچنین باعث سنگینی یا بی‌حسی فک شود. پوکی استخوان سبب عقب‌ رفتن یا ضعیف شدن لثه‌ می‌شود که در پی آن دندان‌ها بلندتر یا شل به نظر می‎رسند، لثه‌ها هم ممکن است دردناک، متورم یا عفونی شوند.

 پیگیری نشانه‌های پوکی استخوان

افراد ۶۵ ساله و مسن‌تر باید آزمایش تراکم استخوان بدهند تا بدین ترتیب از احتمال ابتلا به پوکی استخوان باخبر شوند. افرادی که بیش از ۵۰ سال دارند نیز اگر دچار شکستگی استخوان شوند باید بی‌درنگ به پزشک مراجعه و درباره غربالگری پوکی استخوان مشورت کنند. متخصصان توصیه می‌کنند که در میان‌سالی و پیری علاوه بر پیگیری آزمایش تراکم استخوان به هرگونه تغییر در سلامت دهان و دندان توجه کنید.

برای بسیاری از افراد، سینوزیت (تورم غشای مخاطی سینوس‌ها) و گرفتگی بینی موجب آزار و اذیت می‌شود و نیازمند درمان است. در این مطلب قصد داریم تا چند تکنیک درمانی سریع و آسان را به شما معرفی کنیم.

1. مصرف محلول نمک شور (آب و نمک) که به صورت قطره و اسپری بینی موجود است، نه تنها بی‌خطر است بلکه اثر پذیری زیادی نیز دارد. 2. مصرف نوشیدنی‌های گرم یا حمام آب گرم در برطرف کردن گرفتگی بینی معجزه می‌کند. 3. می‌توانید سرتان را در بالای یک کاسه پر از آب جوش قرار دهید و یک حوله روی سرتان بیندازید تا بخار در محوطه جمع شود. آب را تا آن جایی که امکان دارد می‌توانید گرم کنید اما مراقب باشید، سرتان را زیاد به داخل ظرف فرو نبرید تا باعث ایجاد سوختگی نشود! 4. حفره بینی خود را مرطوب نگه دارید. برخی وسیله‌ها هستند که خیلی بهتر از اسپر‌ی‌های بینی عمل می‌کنند و مجاری هوا در داخل بینی را مرطوب نگه می‌دارند. البته استفاده از این روش به همه افراد توصیه نمی‌شود، اما به‌هرحال افرادی هم وجود دارند که با میل و اشتیاق از این نوع وسایل استفاده می‌کنند.