پزشکیان: با وجود نخبگان کشور اگر اراده کنیم قادر هستیم همه مشکلات را حل کنیم 

مردم: الان ما باید اراده کنیم یا شما؟!

 

قطعی بی‌برنامه برق، داد مردم را درآورده است

یک مسئول: اگه از قبل اطلاع بدیم سارقان کابل می‌رن اون محله و سیم‌ها رو می‌دزدن!

 

دبیر کل کمیته ملی المپیک: پاداش مدال نقره ناهید کیانی؛ طلا حساب شد

بابای مبینا: پس دو تا طلا هم به بچه من بدین!

 

روزنامه اعتماد: پرداخت ۱۴۰ هزار تومان بابت ۷ ساعت اضافه‌کاری به یک پرستار

یک مسئول: خوبه دیگه، با همون سر راه نصف شونه تخم‌مرغ بخره تا دست خالی نره خونه!

 

 رفتم کفش بخرم، به فروشنده گفتم این فیکه دیگه؟ گفت: تو فیکا اصله! ساعت‌ها فکر کردم و هنوز نتونستم معنیش رو بفهمم. 

 

من خیلی پاقدمم برای مغازه‌ها خوبه، به محض این‌که وارد یک مغازه خلوت میشم چنان شلوغ می شه که طرف جواب منو نمیده.

 

 یکی از روش‌های تخفیف گرفتن قبل از متداول شدن کارت بانکی این بود که کیف پولت رو نشون فروشنده می‌دادی و می‌گفتی: «همین قدر دارم، اون هزارتومنی رو هم نگه داشتم برای پول برگشت».

 

آقا من به این نتیجه رسیدم که این فیلم‌ها همه‌اش الکیه. بارها هم امتحان کردم تا به این نتیجه رسیدم. به‌طور مثال رفتم رستوران و گفتم همون همیشگی. طرف زد زیرگوشم. خب تو منو همون همیشگی نداری بگو، چرا می‌زنی؟ یا دیدین تو این فیلم‌ها طرف تا دست تکون میده یک تاکسی جلوی پاش ترمز می‌زنه و بدون چک و چونه سوارش می‌کنه. تازه طرف هم سوار می‌شه می گه: «زود اون ماشین رو تعقیب کن». راننده هم بدون هیچ حرف و حدیثی گوش میده، من یه بار نیم ساعت منتظر تاکسی شدم بعد که یکی ترمز زد الکی گفتم: زود اون ماشین رو تعقیب کن. راننده برگشت نگام کرد و گفت: «چه غلطا. زود باش گمشو پایین». یا دیدین طرف بدون اجازه وارد اتاق رئیس می شه و منشی میاد پشت سرش می گه: ببخشین من گفتم شما جلسه دارین. خلاصه اینم امتحان کردم، بدون هماهنگی رفتم تو اتاق رئیس یک شرکتی. طرف تو اتاق نبود. به منشی گفتم پس کوش؟ مگه نگفتی جلسه داره؟ جواب داد: گفتم جلسه داره، اما جلسه‌شون بیرونه. یا دیدین برادرزاده‌ها تو فیلم‌ها به عمه‌شون می گن قربونت برم. عمه می گه: خدانکنه عزیز دلم و از این حرفا. من یه بار به عمه‌ام گفتم قربونت برم. گفت: حیف که مامانت نمی ذاره، وگرنه همین فردا برنامه‌اش رو می‌ذاشتیم. خلاصه می خوام بگم به این فیلم‌ها اعتماد نکنین.