بدون اغراق می‌توان مدعی شد که دشوارترین مرحله تربیت فرزند به دوره نوجوانی  اختصاص دارد. در دوره کودکی، والدین هر آن چه را فرزندشان می‌گوید حتی به مقدار بیشتر می‌پذیرند و خواسته فرزند را اجابت می‌کنند، اما در دوره نوجوانی با شکل گرفتن بخشی از خصوصیات رفتاری فرزند به‌علاوه شروع با سرعت هورمون‌های رشد متعدد جسمانی، فرزند دچار برخی تنش‌ها می‌شود و اگر والدین اندیشمندانه و هوشمندانه این تنش‌ها را درنیابند چه بسا به چالش و گسست بین والدین و فرزند منجر خواهد شد. در این بین، پدر و مادرها باید به‌طور عملی الگوی مناسبی برای تقویت هنر گفت‌وگو کردن بین فرزندان به خصوص نوجوانان باشند. در ادامه از هنر صحبت با فرزندان و این‌که چگونه آن‌ها را وادار به گوش دادن کنیم، خواهیم گفت.

   خطرات نداشتن گفت‌‌و‌گوی اصولی با نوجوان
والدین باید با کلام ملایم، اندیشه والا، گفت‌وگوی مختصر، هنر شنیدن، کنترل خشم، پرهیز از پرگویی و تندخویی، اجتناب از استفاده از الفاظ رکیک و ناپسند، دوری از برچسب زدن و مقایسه کردن و ... گفت‌و‌گوهای‌شان را با فرزند نوجوان به شکل موثرتری پیش ببرند. در غیر این صورت، مسیر صحبت بسته خواهد شد و این نقطه می‌تواند سرآغاز مشکلات و دردسرهای زیادی باشد. نوجوانی که برای گرفتن تصمیم‌های مهم یا حل مشکلاتش با پدر و مادرش مشورت نمی‌کند، به احتمال زیاد دچار اشتباه خواهد شد. ما بهترین‌ها را برای فرزندان‌مان و در نهایت برای جامعه می‌خواهیم. تمام تلاش خود را می‌کنیم که این کار را انجام دهیم که آنان را برای انجام فعالیت‌های مختلف به نقاط متفاوت ببریم، تکالیف را با هم انجام دهیم، به رویداد‌هایی برویم که در مدرسه ترتیب می‌دهند، اما ما مهم‌ترین کلید تربیت را درنظر نمی‌گیریم: گفت‌وگو‌هایی کوچک و ساده  که روزانه با آنان داریم. اگر والدین از گفت و گوهای کوچک روزمره استفاده کنند، این گفت‌وگو‌ها به عنوان فرصت‌های عالی برای یادگیری و خلاقیت عمل می‌کند و همچنین باعث تقویت پیوند‌های والدین با فرزندان خواهد شد.

   استفاده از منابع غنی برای نصیحت غیرمستقیم
خوشبختانه فرهنگ ایرانی دارای چنان غنا و ثروت ادبی متعدد است که استفاده از نکات اخلاقی مختصر و مفید موجود در آن می‌تواند علاوه بر انتقال مناسب آن چه در ذهن والدین می‌گذرد، با آن چه که لازم است به فرزندشان از ابزار کلام منتقل کنند، همراه شود. علاوه بر تحقق خواسته مدنظر موجب ارزش افزوده و اندوخته ذهنی و کلامی بسیار خوبی هم برای فرزندشان خواهد شد. مطالعه و شروع گفت‌و‌گو با فرزند نوجوان درباره احادیث، کتاب های ادبی گلستان و بوستان سعدی، شاهنامه، کلیله و دمنه و دیگر کتاب  ها و منابع بزرگ فرهنگ و تاریخ ایران می‌تواند برای نصیحت غیرمستقیم نوجوان امروزی، راه گشا باشد.

   آسیب‌های متوازن نبودن 3 نوع رشد نوجوان
در دوره نوجوانی، بحران‌های رفتاری از قبیل خلق‌و‌خوی متغیر، خطر پذیری بالا، طغیان و سرکشی و همچنین سه نوع رشد در این دوره یعنی رشد فیزیکی و جسمی، روانی و اجتماعی وجود دارد که متوازن نبودن سه گانه این دوره از رشد و بحران‌های رفتاری  به خشم درون و لجبازی نوجوان منجر می‌شود. در ضمن، رفتارهای نوجوانان آلوده به اضطراب هم است. نتیجه مثبت رشد متوازن سه‌گانه در فرد، رشد عقل گرایی(آینده نگری) و مسئولیت‌پذیری در گفتار و رفتار اوست. بنابراین هنر خوب گوش دادن و خوب صحبت کردن با نوجوان می‌تواند در راستای تحقق آینده نگری بهتر، بدون اضطراب و آگاه‌سازی از عواقب و پیامدهای رفتار در فرزند شما بیشترین تاثیر را داشته باشد.

   نجات نوجوان از دست لایک‌ها
یکی دیگر از نکات بسیار واضح این است که نوجوانان امروزی تمرکز زیادی روی رسانه‌های اجتماعی و استفاده از اینترنت دارند. البته از فناوری می‌توان به خوبی برای آن‌ها استفاده کرد، اما وقتی آنان بیش از حد روی جست‌وجو در اینترنت تمرکز یا به عکس‌های بی‌نقص یکی پس از دیگری نگاه می‌کنند، متوجه نمی‌شوند که تا چه اندازه زمان صرف این کار کرده‌اند. ما به عنوان پدر و مادر نباید بگذاریم که آنان تجربیات دوران نوجوانی را از دست بدهند و صرفا زندگی‌شان روی لایک‌هایی که در فضای مجازی دریافت می‌کنند، متمرکز شود. فراهم کردن بستری برای گفت‌و‌گو با نوجوان، کمک زیادی در این زمینه خواهد کرد تا بیشتر در دنیای واقعی و حقیقی برای کسب تجربیات ارزشمند تلاش کنند. شروع داشتن چنین گفت‌وگوهایی به مدت 5 یا 10 دقیقه و چند بار در روز فوق العاده است. مهم است که بدانیم آنان چه چیزی را دوست دارند، چه چیزی آنان را علاقه‌مند می‌کند یا نمی‌کند. با نشستن در کنار آنان و دیدن آن چیزی که در ذهن آنان است، شروع کنیم. این که چه چیزی را دوست دارند و چه چیزی آنان را مجذوب خود می‌کند، درک ‌کنیم و سپس از آنان درباره علاقه‌شان سوال ‌کنیم.
 

دانشمندان در پژوهشی جدید دریافته‌اند که استفاده متعادل و منظم از اینترنت ممکن است فواید شناختی برای افراد مسن داشته باشد. یافته‌های این پژوهش که در شماره اخیر نشریه انجمن روان‌پزشکی آمریکا منتشر شده ‌است، نشان می‌دهد که در واقع، استفاده بلندمدت از اینترنت در اواخر دوره بزرگ سالی با تاخیر در بروز زوال شناختی ارتباط دارد. با وجود این، نویسندگان این مقاله پژوهشی، از دانشکده بهداشت عمومی جهانی در دانشگاه نیویورک گفتند: «پژوهش بیشتری لازم است تا پیامدهای منفی احتمالی استفاده مفرط معلوم شود.»

  پژوهشی روی 20 هزار فرد مسن
این پژوهشگران با استفاده از «مطالعه سلامت و بازنشستگی» در دانشگاه میشیگان، یک نظرسنجی بلندمدت که حاوی اطلاعاتی درباره حدود ۲۰ هزار آمریکایی مسن است، داده‌های گروه سنی ۵۰ تا ۶۵ سال را که تا ۱۷ سال یا اندکی بیشتر به زوال عقل(دمانس) مبتلا نشده بودند، دنبال کردند. در این مقاله آمده است که در فاصله سال‌ ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸، هماهنگ‌کنندگان پژوهش دانشگاه میشیگان هر دو سال یک بار از شرکت‌کنندگان نظرسنجی کردند و از آن‌ها پرسیدند آیا «مرتب» از اینترنت استفاده می‌کنند و اگر این‌طور است، مدت‌زمان استفاده‌شان از اینترنت را مشخص کنند. آن‌ها پاسخ‌های گوناگونی دریافت کردند و ۶۵ درصد پاسخ‌دهندگان گفتند که مرتب از اینترنت استفاده می‌کنند و ۲۱ درصد تغییرهای قابل‌ملاحظه‌ای را در عادت استفاده‌شان از اینترنت در مدت مشارکت در این تحقیق گزارش کردند. در بازه زمانی این تحقیق، برخی شرکت‌کنندگان یا فوت کردند یا به زوال عقل مبتلا شدند. یافته‌های این تحقیق نشان داد که «استفاده منظم از اینترنت، در مقایسه با استفاده گاه‌و‌بیگاه، خطر ابتلا به زوال عقل را تقریبا به نصف می‌رساند».
   خطر استفاده مفرط از اینترنت برای سالمندان
نویسندگان پژوهش جدید خطر ابتلا به زوال عقل را در میان شرکت‌کنندگانی که کاربران فعال بودند ۱.۵۴ درصد تشخیص دادند، در حالی که به نظر می رسید خطر ابتلا در شرکت‌کنندگانی که کاربر اینترنت نبودند به میزان قابل‌ملاحظه‌ای بالاتر و ۱۰.۴۵ درصد بود. با وجود این، پژوهشگران یک هشدار هم دادند. بین استفاده مفرط از اینترنت و ابتلا به زوال عقل هم به ظاهر ارتباط وجود دارد. به نظر می‌رسید خطر ابتلا به زوال عقل در کسانی که بیش از دو ساعت در روز از اینترنت استفاده می‌کردند، افزایش یافته بود. گاوون چو، یکی از پژوهشگران، به خبرگزاری مدسکیپ مدیکال‌نیوز گفت: «در میان افراد مسن، کاربران همیشگی اینترنت در مقایسه با کاربران گاه‌و‌بیگاه ممکن است کمتر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار داشته باشند و بازه‌های زمانی طولانی‌تر استفاده مرتب از اینترنت در سال‌های پایانی بزرگ سالی ممکن است به کاهش خطر بروز زوال عقل در سال‌های بعد کمک کند. با وجود این، استفاده مفرط روزانه از اینترنت ممکن است اثر منفی داشته باشد و افراد مسن را در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار دهد.» در این پژوهش آمده است که «پایین‌ترین خطر در بزرگ سالانی مشاهده شد که استفاده‌شان بین یک تا ۲ ساعت بود، اگرچه به‌دلیل کوچکی گروه نمونه، برآوردها قابل‌توجه نبود.»
برای نوشتن این مطلب از «ایندیپندنت» کمک گرفته شده ‌است

دروغ‌گویی آسیب‌های زیادی دارد و روابط اجتماعی را تخریب می‌کند. دروغ ‌گفتن دلایل زیادی دارد و می‌توان آن را از دیدگاه عصب‌‌شناختی و روان‌شناختی بررسی کرد، اما آشنایی با رایج‌ترین آن‌ها، می تواند به ما کمک کند که در این دام نیفتیم:
1- چاپلوسی ‌کردن
2- پرهیز از موقعیت‌های ناخوشایند اجتماعی
3- قانع‌ کردن دیگران
4- پیشگیری از پیامد‌های منفی رفتار
5- رسیدن به خواسته‌ها و نتایج دلخواه
6- تحت ‌تاثیر قرار دادن دیگران
7- محافظت از دروغی که قبلا گفته‌ایم

راه ارتباطی با زندگی سلام    
    پیامک 2000999  و تلگرام 09354394576

*  من درباره گروه‌هایی که برای نجات یوزپلنگ ایرانی تلاش می‌کنن، زیاد شنیده بودم، اما نمی‌دونستم چرا حفظ این حیوان مهمه. الان فهمیدم که اگر نباشه، به کشاورزی آسیب زیادی وارد می شه.
* دولت باید از این خانواده که برای نجات یوزها، خانه‌شان را فروختند، تقدیر کند و حداقل به ازای خانه‌شان به آن‌ها پول بدهد.
* خوشحالم که بالاخره ثابت شد که خواب افراد مسن به تدریج کم می‌شود. ما هرچی به بابامون می‌گفتیم، قبول نمی‌کرد و می‌ذاشت پای سحرخیز بودن خودش!
* مطلب «سوء‌تفاهم‌ها سرماخوردگی نیستند» خواندنی بود. باید مراقب باشیم در دام قضاوت دیگران نیفتیم، چون معمولا درست نیست. تجربه شخصی من نشون داده تا جای هر فردی زندگی نکنیم، تصمیم‌های اون رو درک نمی‌کنیم.
* کووید۱۹ دوباره داره میاد و می گن باید حواس‌مون بهش باشه که مبتلا نشیم.
* آفرین به آقای نجفی. اگر همه ما در حد خیلی کمتر از شما برای حفظ محیط‌زیست تلاش کنیم، کمک زیادی به طبیعت کردیم. حتی در حد نینداختن یک کیسه پلاستیکی در طبیعت.

مردی 34 ساله هستم. شغلم پر استرس است. همین بالا بودن استرسم، باعث شده که زندگی‌‌ام تیره و تار شود. خسته‌ام و در کارم، تمرکز کافی ندارم. نگرانم اشتباه کنم و اخراج شوم. راهنمایی ام کنید.

مخاطب گرامی، با توجه به توضیحاتی که در پیامک‌تان بیان کردید، به نظر می‌رسد که شما دچار فرسودگی شغلی شده اید. به طور مثال،این‌که گفته‌اید: «خسته‌ام و در کارم، تمرکز کافی ندارم» و نگران اشتباه کردن هستید، حاکی از همین موضوع است. با این حال و در ادامه، چند توصیه به شما داریم.
شاید شغل‌تان با شخصیت‌تان همخوانی ندارد
به عنوان نکته اول باید بگویم یا واقعا شغل شما پر استرس است یا به واسطه پیش‌زمینه اضطرابی شما تحلیل و برداشت شما از شغل تان پراسترس بودن است. گاهی تناسب نداشتن خصوصیات شخصیتی فرد با حرفه‌ای که سال‌ها به آن مشغول است، می‌تواند موجب نارضایتی و فرسودگی شغلی در وی شود؛ برای مثال، شاغل بودن فردی درون گرا در شغلی به شدت برون گرایانه یا برعکس. در این خصوص بی‌شک برای راستی‌آزمایی بودن یا نبودن چنین متغیری باید به روان‌شناس شغلی مراجعه کنید. در صورت وجود این متغیر یعنی تناسب نداشتن خصوصیات شخصیتی با کارتان باید تلاش کنید درخصوص تغییر شغل متناسب اقدام کنید. اگرچه قابل درک است تغییر شغل، کار زمان بر و گاه بسیار دشواری است، اما گاهی در همان سازمان یا شرکتی که هستید، می‌توان با کمک توصیه‌نامه روان شناس و درخواست تغییر جایگاه شغلی از سوی خودتان، حال بهتری هم برای خود و هم بهره‌وری بیشتر برای سازمان به همراه بیاورید.
مهارت کافی در شغل‌تان دارید؟
نداشتن مهارت کافی در شغلی که لازمه آن تلاش برای به‌دست آوردن دستاوردهای جدید است، باعث افزایش استرس شغلی می شود. برای مثال، تحویل‌دار بانک نیاز جدی به تمرکز و دقت کافی برای محاسبه و چک ‌کردن مدارک مشتریان دارد و کوچک ترین خطا گاهی می تواند عواقب جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد، بنابراین به دست آوردن مهارت کافی در این شغل به آموزش و صرف وقت کافی نیاز  دارد و در نهایت اگر بعد از چند سال هنوز این شغل استرس‌زاست با روشی که مطرح شد باید به تغییر سمت در بانک اقدام کنید.
استرس شغلی‌تان باید واکاوی شود
برخی مشاغل ذاتا پر استرس هستند و معمولا افرادی به سمت این مشاغل می‌روند که مشتاق چالش و هیجان هستند برای مثال، آتش‌نشانان، نظامیان، جراحان، روان‌پزشکان، معدن‌چیان یا ...   بنابراین اگر شما فردی هستید که از این مشاغل پرهیز می‌کنید به  احتمال زیاد در انتخاب شغل اشتباه کردید؛ حال یا به جبر انتخاب کردید یا به سهو. در مجموع اکنون که به ماهیت شغل خود پی بردید باید یا با ساختار پر استرس آن کنار بیایید یا آن ‌را به نحو مقتضی تغییر دهید. در مجموع نیاز است با واکاوی علل استرس شغلی شما که می‌تواند در چند حوزه یاد شده باشد با اتخاذ راهبرد درمانی و گاه تغییر شغل راجع به کاهش یا حذف استرس شغلی شما اقدام شود.