حمله سارقان به ستاره سابق پرسپولیس
سارق: عه! ستاره سابق بود؟ فکر کردم ستاره فعلیه!
 کلاهبرداری کلان زوج شیاد با صندوق خانگی
همان زوج: کلاهبرداری چیه؟ اسمش روشه، صندوق خونه‌مون بود که مردم خودشون توش پول می‌ریختن!
سازمان جهانی بهداشت: کرونا هنوز تهدیدی برای بهداشت عمومی است
بهداشت عمومی: این ماسک‌هایی که دو ساله می‌زنن و عوض نمی‌کنن، تهدید خطرناک‌تریه!
آیا دربی در قطر برگزار خواهد شد؟
هواداران: یک فوتبال رو بذارین برای ما دهک‌های پایین بمونه!
 

  من فقط برای اون گروه از رفقام وُیس می‌فرستم که مطمئنم دوستی‌مون اون‌قدر محکم هست که صدای ضبط شده‌ام روی رفاقت مون تاثیری نذاره.
  یه جوری به صدای موتوری حساسیت دارم که چند روز قبل تو خیابون در حال استفاده از گوشی، وقتی صدای نزدیک شدن موتور رو شنیدم نزدیک بود گوشیم رو قورت بدم!
 من صبح که بیدار می‌شم پتوم رو جمع نمی‌کنم که وقتم رو برای کارهای مهم‌تر ذخیره کنم، شما برای آینده‌تون چه گام‌های بلندی برداشتین؟

دانیال دایی داووداینا
 طنزپرداز

دیدین تابستون امسال هم مثل برق و باد و در حقیقت توفان گذشت. حالا کار نداریم واقعاً چند روزی گرم بود و خوش شانس بودیم بدون ذوب شدن از این تابستون زنده خارج شدیم. بعدشم برای ما که پول سفر نداریم فرقی هم بین تابستون و پاییز نیست اما امان از روزهای پایانی شهریور تو بچگی. همه چی یه جوری بود که آدم دلشوره می‌‌گرفت. یهویی به‌‌خودت می‌‌اومدی می‌‌دیدی تموم برنامه‌‌های اول تابستون شامل یادگیری 90 کلمه انگلیسی، مرور درس‌‌های سال قبل و ... انجام نشده باقی مونده و اندازه خط‌‌کشی دفترها و نایلون کردن کتاب‌‌ها وقت داری. پسرها یک غم دیگه هم داشتن. کم کم باید با موهایی که سه ماه کچل نشده بود خداحافظی می‌‌کردن. باباها هم عمدتاً معتقد بودن نیازی به پول آرایشگاه نیست و بهتره کله بچه رو با نمره 4 بزنن برق بزنه که زیر ماشین نره! کم و بیش تو این روزها بود که دوره راه می‌‌افتادیم که کتاب‌‌های قدیمی بقیه رو بگیریم و پرس‌‌وجو کنیم ببینیم برای ریاضی چند برگ برداریم، برای فارسی چند برگ. خیلی هم خوش‌‌خط اول دفترها اسم و فامیل‌‌مون رو می‌‌نوشتیم. یک نگرانی دیگه هم داشتیم، اونم این‌‌که اگه با رفقای پارسال توی یک کلاس نیفتیم و اونا دوست‌‌های بهتری پیدا کنن چی؟ یک قانون نانوشته هم تو مدارس بود مبنی بر این‌‌که اگه می‌‌فهمیدن دو نفر با هم صمیمی هستن حتماً سال بعد کلاس‌‌شون رو جدا می‌‌کردن که خیلی بهشون خوش نگذره و آماده درک واقعیت‌‌های تلخ زندگی بشن.