خانواده، نخستین مدرسه فرد محسوب می‌شود. محیط خانواده اولین بستر پرورش کودکان و اولین جایی است که کودکان، تعاملات بین فردی تاثیرگذار را تجربه می‌کنند. وجود یا نبود ساختار خانواده، نقش مهمی در رشد فرد دارد. عادت ها و درس‌های اساسی زندگی، در خانواده آموخته می‌شوند. مزایای داشتن یک خانواده سالم و منسجم انکار شدنی نیست. اما چرا خانواده به این اندازه در زندگی انسان‌ها اهمیت دارد؟ در ادامه با چند دلیل درباره اهمیت خانواده آشنا می‌شوید که جزو ویژگی‌های یک خانواده منسجم محسوب می‌شود.

  فراهم‌کردن پیش‌نیازهای رشد و پیشرفت
خانواده دارای یک سلسله مراتب بوده  و از پدر، مادر، فرزندان و احتمالاً اعضای دیگری(مانند پدربزرگ یا مادربزرگ)، تشکیل شده است. خانواده منسجم و سالم ساختاری دارد و این ساختار، یک محیط مساعد برای رشد و یادگیری ایجاد می‌کند که جزو فرایندهای مهم زندگی است. چنین خانواده‌هایی برای تمام اعضا، یک سیستم پشتیبانی ایجاد می‌کنند و موجب حمایت آن‌ها از لحاظ جسمی و عاطفی می‌شوند.
 تامین احساس امنیت در همه سطوح
همه ما در برهه‌ای از زندگی، نیاز به محافظت داریم. کودکی که به دنیا می‌آید، به محافظت و نگهداری نیاز دارد و مفهوم و معنای خطر را نمی داند. یکی از مهم ترین نقش‌های خانواده، تأمین امنیت در همه سطوح مانند امنیت جسمی، امنیت مالی و ... است. کودکان معمولا نگران حفظ امنیت خود نیستند اما بزرگ سالان تا زمان رسیدن به بلوغ جسمی و فکری، مسئولیت حفظ امنیت و مراقبت از آن‌ها را بر عهده می‌گیرند حتی پس از آن هم، خانواده هنوز برای تأمین امنیت فرزندان و دیگر اعضای خانواده نقش مهمی دارد.
آموزش عشق به شیوه عملی
عشق هسته همه چیز است و هر چیزی را ممکن می‌سازد. اساس یک خانواده مستحکم، بر اساس مهرورزی، مهربانی و محبت،   ساخته  و به‌عبارت دیگر، خانواده بر پایه عشق بنا می شود. همه ما برای افزودن هر نوع ارزشی به جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم به عشق احتیاج داریم زیرا از طریق عشق است که می‌توانیم بهترین وجه خود را به نمایش بگذاریم. خانواده نقش مهمی در زندگی هر فرد ایفا می‌کند زیرا عشق را به روشی عملی به انسان می‌آموزد. علاوه بر این همدلی و مهربانی را که برای داشتن یک زندگی سالم و کامل لازم است، به انسان یاد می‌دهد.
 پاسخ‌دادن به نیاز احساس تعلق
هیچ چیز به اندازه عضویت در یک خانواده دوست‌داشتنی و منسجم، اطمینان بخش نیست. خانواده موجب ایجاد احساس تعلق و امنیت خاطر در افراد می‌شود. خانواده مانند یک سیستم حمایت عاطفی است و تاریخ انقضا ندارد بنابراین شما می‌توانید در هر زمان که بخواهید از آن بهره ببرید. افراد در محیط خانواده، همان طور که هستند پذیرفته می‌شوند. احساس تعلق یک نیاز انسانی است و داشتن خانواده این نیاز را برآورده می‌کند. محیط یک خانواده منسجم، به شما اعتماد به نفس و تعادل عاطفی می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که داشتن حس تعلق، انگیزه را بهبود می‌بخشد و موجب پرورش نگرش مثبت به زندگی می‌شود.
 هویت‌بخشی و بالا بردن عزت‌نفس اعضا
داشتن عزت‌نفس و هویت از نیازهای هر انسان است و در بستر خانواده شکل می‌گیرد. خانواده، شخصیت و باورهای انسان را می‌سازد و ارزش‌های اخلاقی را به او می‌آموزد. همه ما دوست داریم که به ما احترام گذاشته شود. احترام بخشی از عشق است و همه ما به افرادی که دوستشان داریم(صرف نظر از سن آن‌ها) احترام می‌گذاریم. خانواده بر اساس عشق و احترام متقابل بنا شده است بنابراین زمینه مناسبی برای دستیابی به عزت نفس بالا و احساس هویت قوی است.
فراهم‌کردن امکان شناخت خود واقعی
همه ما نیازها، اهداف و آرزوهایی داریم و می‌خواهیم توانایی‌های بالقوه خود را بشناسیم. بدون پشتیبانی خانواده، شناختن خود واقعی و رسیدن به آن امکان‌پذیر نیست. یک خانواده خوب، شرایط مساعدی را برای فرد ایجاد می‌کند تا همان چیزی باشد که واقعاً هست. در بستر یک خانواده سالم می‌توانید رویاهای خود را ببینید و به دنبال آرزوهای‌تان باشید زیرا اعضای خانواده از شما حمایت می‌کنند و در هر لحظه آماده رساندن کمک‌های مالی و عاطفی هستند.
 ساختن خاطرات‌خوب برای اعضای خانواده
خاطرات تا زمانی که زندگی می‌کنیم با ما می‌مانند و همچون همراهان نامرئی هستند که ما را به یاد گذشته می‌اندازند و برای آینده آماده می‌کنند. ما زمان زیادی را با خانواده خود می‌گذرانیم و در این زمینه، خاطرات زیادی در ذهن خود ثبت می‌کنیم. این خاطرات بخشی از هویت ما را تشکیل و رفتارمان را شکل می‌دهند و به طرز نامحسوسی بر انتخاب‌هایمان در زندگی تأثیر می‌گذارند. همچنین این خاطرات، پیش‌نیازهای تجربه خوب هستند که زیر سایه زندگی در خانواده‌ای سالم و منسجم محقق خواهد شد.
 ایجاد احساس پذیرش
دلبستگی منشأ شکل‌گیری روابط مثبت و تاثیرگذار در خانواده است که برای تحقق آن در قدم اول، والدین باید فرزندان خود را بدون قید و شرط دوست داشته باشند و فرزندانشان هم باید این احساس پذیرفته شدن در خانواده را داشته باشند. زیر سایه این اتفاق است که امکان اصلاح رفتار اشتباه به جای پنهان کاری یا لجبازی در انجام آن، فراهم می شود. مثلا پدر یا مادر باید به فرزندشان بگویند: «تو پسر یا دختر من هستی و  از تو حمایت خواهم کرد». او با شنیدن این جملات متوجه می شود که فارغ از عملکردش و بعضی تجربه های
شکست خورده ، مورد توجه و محبت والدینش  است. در قدم های بعدی، این احساس پذیرش بین فرزندان هم به وجود خواهد آمد.

رسیدگی به فرزند، به‌ویژه زمانی که تمام روز را با یک نوزاد یا کودک نوپا می‌گذرانید، می‌تواند شما را تنها و منزوی کند، روابط دوستانه شما را تحت تاثیر قرار دهد و از حلقه دوستان مجرد و بدون فرزند دور کند. والدین تازه‌کار برای ملاقات با کسانی که در شرایط مشابه آن‌ها قرار دارند، هم برای همدلی و هم برای از بین بردن یکنواختی روزهای خود، مشتاق هستند. اما برخی از افراد بدون آن که بدانند به دام روابط دوستانه سمی می‌افتند،کم‌کم احساس می‌کنند پدر یا مادر خوبی نیستند، افسرده می‌شوند و مدام در رفتار و کردار خود عیب و اشتباه پیدا می‌کنند و اعتمادبه‌نفس خود را از دست می‌دهند، همه این‌ها هم نتیجه ورود یک فرد سمی به حلقه دوستان است.

  چگونه بفهمیم یک رابطه دوستانه، سمی است؟
«سوزان دگس وایت»، استاد دانشگاه ایلینوی شمالی و نویسنده کتاب «دوستی سمی» می‌گوید: «سمی بودن ممکن است مانند دوستی باشد که همیشه انتخاب‌های شما را به‌عنوان والدین نادیده می‌گیرد، درباره فرزندتان می پرسد  و این‌طور القا می‌کند که درباره فرزند شما کمبودی وجود دارد یا در خصوص  انتخاب‌های مادرانه شما به شیوه‌ای تحقیرآمیز با دیگران صحبت می‌کند. یکی دیگر از نشانه‌های دوستان سمی، فاش کردن چیزی است که شما با اطمینان از رازداری شان به آن‌ها گفته‌اید، یا خوار شمردن چیزهای خوبی است که برای شما اتفاق می‌افتد. اگر متوجه شدید که در اختصاص دادن زمانی برای گذراندن وقت با این شخص مردد شده‌اید، یا با اکراه به پیام‌های او پاسخ می‌دهید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که این رابطه را دوباره بررسی کنید. قرار است وقت گذراندن با یک دوست باعث شود احساس بهتری به خودتان داشته باشید، نه بدتر. حتی ممکن است متوجه شوید که رفتار خودتان  هم غیرعادی یا سمی است.»
  چه‌زمانی باید به این دوستی پایان داد؟
 اگر با رفتار یک دوست مشکل دارید، اگر احساس می‌کنید که او از مرزهای شما فراتر رفته، به اعتماد شما خیانت کرده یا با شما نامهربان است، فکر خوبی است که با او به طورمستقیم دراین‌باره صحبت کنید. گاهی افراد ، متوجه اثری که اعمالشان بر دیگران می‌گذارد، نیستند و اگر رابطه دوستی شما ارزش حفظ کردن دارد، اجازه دادن به طرف‌مقابل برای این که بداند چه احساسی دارید، می‌تواند انگیزه‌ای برای سم‌زدایی از یک دوستی سمی باشد. اگر به محدود کردن تعامل با این شخص نیاز دارید، احتمالا پس از نادیده گرفتن چند پیام یا گفتن این که سرتان شلوغ است یا برنامه‌های دیگری دارید، خودش متوجه بی‌میلی شما می‌شود.
برای نوشتن این مطلب از «ایندیپندنت فارسی» کمک گرفته شده‌است
 

1- اولویت‌بندی و سازمان دهی وظایف
2- ایجاد تعادل و مرزهای روشن،  بین کار و زندگی
3- کمک ‌گرفتن از دیگران
4- درمیان‌ گذاشتن نگرانی‌ها و منابع استرس‌زا با مدیرتان
5- یادگیری تکنیک ‌های مدیریت استرس
6- داشتن انتظارات واقع‌بینانه از خودتان
7- کمک ‌گرفتن از مهارت‌های حل ‌مسئله
8- تمرین خودگویی مثبت
9- گشتن به ‌دنبال فرصت‌های ارتقای شغلی یا تغییر محیط کار
10- «نه» گفتن قاطعانه در بعضی موارد
 

دختری 21 ساله‌ام. مشکلم این است هر کاری را که انجام می‌دهم، با وجود این که خیلی تلاش می‌کنم درست و بدون خطا انجام بشود اما در انتها می‌بینم جایی را اشتباه کردم و جلوی بقیه شرمنده می‌شوم و خودم را سرزنش می‌کنم. با خودم می‌گویم من که از پس این کارهای کوچک برنمی‌آیم، چطور می‌توانم دنبال هدف‌های بزرگ باشم؟

بسیاری از افراد پس از انجام موفقیت‌آمیز مسئولیت‌های محول‌ شده، احساس خوشایندی دارند و سعی می‌کنند که با تمرکز و دقت کافی در انجام کارها، رضایت درونی را کسب کنند. خطا و اشتباه در انجام کارها به دلایل مختلفی صورت می‌گیرد به طوری که کمتر کسی می‌تواند ادعا کند که در انجام کارهای محوله همیشه بدون عیب و نقص عمل کرده است. اما گاهی افرادی هستند که معیارهای بسیار سخت گیرانه‌ای را برای خود تعریف می‌کنند که در این معیارها جای هیچ‌گونه عیب و نقصی نیست و در صورت کوچک‌ترین خطا در انجام کارها دچار یأس و ناامیدی می‌شوند و مدام خود یا دیگران را سرزنش می‌کنند. به نظر می‌رسد که شما هم در تله معیارهای سخت گیرانه و بی‌عیب و نقص گیر افتاده‌اید و برای رهایی از این تله نیاز به کمک دارید.
   فشار زیادی به شما تحمیل شده‌است
گفته‌اید بعد از هر اشتباه، جلوی بقیه شرمنده می‌شوم و خودم را سرزنش می‌کنم .
 با خودم می‌گویم من که از پس این کارهای کوچک برنمی‌آیم.... در این طرحواره فرد به استانداردهای بسیار سرسختانه اعتقاد و باور دارد که باید عملکرد بسیار بالایی را برآورده کند. این افراد فشار زیادی را تحمل می‌کنند و با اطرافیان خود با مشکل روبه‌رو می شوند.
  خطا و اشتباه عاملی برای تغییر مثبت
بروز خطا و اشتباه در کار،  امری طبیعی است. شاید جالب باشد که بدانید به‌ویژه در شروع کار، خطا و اشتباه نه تنها عجیب نیست بلکه باعث تغییر رفتار و رویکرد ما می‌شود. اشتباه در امور محوله، ما را به این نتیجه می‌رساند که با تغییر رویکرد، تجربه جدیدی کسب کنیم که در بهبود شرایط کار بسیار موثر است. بسیاری از افراد و شرکت‌های بزرگ، ریسک آزمون و خطا را به جان می‌خرند تا بتوانند به بهترین بازدهی کاری برسند. بنابراین پیشنهاد می‌شود که این خطاها و اشتباه‌های کوچک را به عنوان امری طبیعی و حتی لازم در نظر بگیرید؛ چراکه اگر این خطاها در کار نباشد، هیچ‌گونه تجربه‌ای هم حاصل نمی‌شود.
  راهبردهای درمانی
باتوجه به این‌که این مشکلات مزمن هستند و ریشه در تربیت دوران کودکی دارند، پیشنهاد می‌شود که حتما از یک طرحواره درمانگر کمک گرفته و دوره درمان سپری شود. در این دوره‌ها درمانگر با کمک مراجع، سعی در شناسایی و به چالش کشیدن این طرحواره‌ها می‌کند و سعی می‌شود که با بازسازی طرحواره و آگاهی مراجع گام موثری در درمان ایجاد شود.
 

راه ارتباطی با زندگی سلام    
    پیامک 2000999  و تلگرام 09354394576

* این درخت‌های خشکیده، چقدر خوشگل شدن. آفرین به این هنر که درست به کار گرفته شده. فقط امیدوارم از این آثار هنری، محافظت بشه که خراب نشن.
* هر چند روز یک بار در صفحه سلامت، می گین که انقلابی در درمان سرطان رقم خورده اما هنوز سرطان، قابل درمان نیست. امیدوارم یک روزی، خبر قطعی این اتفاق رو بزنین.
* شوهرها لازم نیست سالانه 5 میلیارد به همسرشان بابت نگهداری از فرزندان بدهند، همین که نگویند تو در خانه از صبح بیکار بودی، بس است!
* نقاشی روی این درخت‌ها، تقریبا چقدر طول کشیده؟ به نظرم میاد با توجه به ریزه‌کاری‌ها، ماه‌ها طول می کشه تا یک درخت طراحی بشه.
* تو بعضی از آدم‌ها، عاطفه مرده دیگه. چه جور دلشون میاد که پاره‌تنشون رو رها کنن در کوچه و خیابان؟ شاید اون سالمند آلزایمر داشته باشه و نفهمه اما خانواده‌اش چی، اونا هم گذشته یادشون رفته و شعور ندارن؟