دانیال دایی داووداینا
طنزپرداز
تو خونه ما تصور همه اینه که اگه مریض شدی باید مستقیم به رحمت ایزدی بری یا نهایتش دراز بکشی و ناله کنی. کافیه بگی حالم خوب نیست و بعدش یهو گوشی بگیری دستت، اولین دیالوگی که میشنوی اینه: «مگه تو مریض نیستی؟ اون گوشی چیه دستت»؟ البته به این بسنده نمیکنن و ادامه داره: «مگه تو مریض نیستی؟ پس چرا میخندی؟ مگه تو مریض نیستی؟ پس چرا نشستی؟ چرا هوا می خوری؟ چرا کله داری؟ چرا حرف میزنی؟ چرا آدمیزادی؟ چرا اکسیژن مصرف میکنی؟ چرا نظر می دی؟ چرا و...» و این روند ادامه داره تا روزهای آخر اسفند که بازار خونه تکونی داغه و باید کمک کنی؛ اونجاست که دیالوگهای قبل به این چیزها ختم می شه: «خب مریض باشی، دلیل نمی شه نتونی یخچال رو بلند کنی، خب مریض باشی، هیچکس از شستن دو تا فرش، سه تا قالی، جارو کردن زیر مبل و... نمرده»!