محوری
تعداد بازدید : 55
رفتارهای اشتباه بعد از خطا در محیطکاری
همه افراد شاغل ممکن است در اداره، شرکت یا ... که در آن کار میکنند، دچار اشتباهاتی شوند اما واکنشاصولی بعد از این اتفاق چیست؟
نویسنده : فرزانه شهریاردوست | کارشناسارشد روانشناسی بالینی
شما به عنوان یک فرد شاغل زمانی که در محیط کاری دچار اشتباه میشوید، چه میکنید؟ تقصیر را گردن همکاران دیگر میاندازید؟ یا با گفتن دروغ از زیر بار مسئولیت فرار میکنید؟ یا با گرفتن مرخصی استعلاجی و تظاهر به بیماری سعی میکنید چند روزی از مهلکه جان سالم به در ببرید تا آب ها از آسیاب بیفتد و دوباره برگردید سر کار؟ در این مطلب قصد داریم در خصوص اشتباهاتی که پس از ارتکاب یک اشتباه در فضای کاری انجام میدهیم، صحبت کنیم.
یک اشتباه، پایانی بر همه تلاشها نیست
بعد از ارتکاب اشتباه در مجموعه کاری، اولین اقدامی که شاید ناخودآگاه به ذهن ما برسد، فرار کردن از مسئولیت این ماجراست. همانطور که گفته شد، گاه این کار را با فرافکنی اشتباهات به دیگر همکاران، گاه با دروغ گویی و گاه با فرار فیزیکی موقت مانند تظاهر به بیماری و رفتن به مرخصی انجام می دهیم و موقت در لاک دفاعی فرو میرویم تا به خیال خودمان از پیامدهای اشتباهمان در امان بمانیم. احتمالا این موضوع از اضطراب این گمان ناشی میشود که شاید این اشتباه میتواند آخرین اشتباه ما باشد. بعدش هم ذهنمان درگیر این مسئله میشود که اشتباه ما تبعات و واکنشهای مختلفی از سوی مافوق در پی دارد و حتی شاید به این موضوع فکر کنیم که اشتباه ما پایانی بر همه تلاشها و زحمات پیشین در محیط کار است و فرصت جبران در کار نخواهد بود.
پیامدهای منفی خطا را بپذیرید
در اولین وهله باید این موضوع را بپذیرید که فشار مضاعفی در محیط کار قرار است روی شما باشد. این فشار میتواند بازتابهای منفی همکاران، شماتت مافوق، سنگینتر شدن کارها، خسارت مالی و دیگر مواردی باشد که ممکن است قدری نگرانکننده به نظر برسد. از این مسئله غافل نشوید که اکنون زمان ماندن در برزخ نیست؛ حال زمانی است که باید بسیار بیشتر از گذشته در محیط کار تلاش کنید، موثرتر باشید و روابط بهتری با همکاران رقم بزنید. اگرچه ساختن دوباره پلهایی که در محیط کار خراب شده، بسیار دشوار به نظر میرسد اما مشاهده این مسئله که شما قدرتمند و کاراتر از گذشته به تلاشهای خود ادامه میدهید، قطعا به همکاران و روسای شما کمک خواهد کرد که زودتر با خطای قبلی شما کنار بیایند.
دلسرد شدن ممنوع
ندامت درونی بابت خطای پیش آمده و از سوی دیگر شماتت دیگران ممکن است شما را دلسرد و نگران کند. بنابراین محتمل است که این موضوع بر بازدهی و کارایی شما در محیط کار اثر سوئی داشته باشد و نتوانید به اندازه قبل کارا و موثر باشید. برای بازسازی شرایط گذشته اول از همه باید از ناامید شدن اجتناب کنید.
فاجعهسازی نکنید
خطای شناختی «فاجعهسازی» یا «درشتنمایی» موجب میشود فرد حوادث را بدون توجه به تناسب آن در نظر بگیرد و هر اتفاقی را یک فاجعه تلقی کند. افراد با خطای شناختی فاجعهسازی از یک سو درباره اهمیت و شدت اشتباهات خود مبالغه میکنند، از سوی دیگر، اهمیت جنبههای مثبت عملکرد خود را کمتر از آن چه هست، برآورد میکنند و به دلیل اعتماد به نفس پایین، ممکن است در صورت انجام کاری خطا، این اشتباه خود را خیلی پررنگتر از حد و حدود واقعی آن اشتباه ببینند. بنابراین هنگام ارتکاب اشتباه در محیط کار، درباره خطای خود درست و منطقی فکر کنیم و با کمک دیگران از زاویه دیگری به مسئله نگاه کنیم: آیا خطای ما واقعا به همان میزان که فکر میکنیم فاجعه است؟ آیا این اتفاق تمام عملکرد مثبت گذشته ما را زیر سوال برده است؟ آیا نمی توان درصدد اقدام جبرانی برآمد؟
اطمینان بدهید که اشتباه عمدی نبوده است
اگر چه اشتباه افراد در محیط کار برای مسئولان ناراحت کننده به نظر میرسد اما این که دیگر افراد بر این مسئله یقین پیدا کنند که اشتباه ما سهوی صورت گرفته و از روی تعمد، اهمال کاری یا به قصد خرابکاری نبوده است، احتمالا فرصت را برای جبران اشتباه، بهتر فراهم خواهد کرد.
شریک تراشی نکنید
اگر به تنهایی عامل اشتباه بودهاید، سعی نکنید با شریک کردن دیگر همکاران در اشتباهتان، پیامدهای منفی را برای خودتان کاهش دهید؛ چرا که این کار موجب عکس العملهای منفی شدیدتری از سوی دیگران خواهد بود و راه جبران را برای شما دشوارتر خواهد کرد.
شیوه صحیح جبران را بیابید
گاه خطایی که در گذشته از ما سر زده، آنقدر که ما فکر میکنیم مرگبار و فاجعه نیست و گاه شدت و نوع اشتباه به اندازهای بزرگ هست که جبران بسیار بزرگ تری میطلبد. بر اساس نوع خطایی که از شما سر زده است، نوع بازتابهایی که از سوی دیگران دریافت میکنید، متفاوت است و به تبع آن، شیوه جبرانی شما برای مدیریت کردن قضیه متفاوت خواهد بود. اگر اشتباه ما بزرگ بوده یا موجب متضرر شدن مجموعه شده است، برای جبران، به زمان و صبر بیشتری نیاز است و راه پرپیچ و خم تری برای بهبود شرایط در پیش رو خواهد بود.