مسیر
تعداد بازدید : 33
من مستندساز هستم
دکتر رامین حیدری فاروقی، همسر رویا نونهالی و کارگردان مستند «این جا آفریقاست» درباره زیروبم حرفه اش می گوید
نویسنده : نسترن رضوی| روزنامه نگار
من کی ام؟
رامین حیدری فاروقی هستم، 31 اردیبهشت سال ۱۳۴۵ در تهران به دنیا آمدم. رشته تحصیلیام بعد از کارگردانی سینما در مقطع کارشناسیارشد، پژوهش هنر و در دکترا فلسفه هنر بوده است. در کودکی بهخاطر شغل پدرم که نظامی بودند، سفرهای زیادی داشتم و یکی از ریشههای شغل امروزم احتمالا به آن تجربهها برمیگردد.حالا علاوهبر تدریس و پژوهش، رئیس انجمن صنفی تهیهکنندگان سینمای مستند هستم و مستندسازی را با ساختار سفرنامهای دنبال میکنم.
چطور مستندساز شدم؟
کارم را 20سال پیش با ساخت ویدئوکلیپی بهنام «نوایی» شروع کردم و به زیباییشناسی در حوزه تمدن زبان فارسی علاقه داشتم. بعد از آن برای داوری جشنوارهای به شهر تاریخی «حیدرآباد» هند رفتم. مثل آن بود که در ایران به یزد رفتهباشید! در آنجا نقش زبان، معماری و ادبیات عرفانی ایرانی را ازنزدیک دیدم. مشاهده حضور تاریخ و فرهنگ چندصد ساله ما در شبه قاره هند باعث شد که به این موضوع مشتاقتر شوم و تصمیم گرفتم پس از بازگشت، مستندی در اینباره بسازم که بهشکل غیرمنتظرهای ساخت مستندی با این موضوع به من پیشنهاد شد. آن تجربه آنقدر تأثیرگذار بود که تا به امروز مستندهایم را با لحن شاعرانه میسازم وسعی میکنم در آنها نگاه زیبا به زندگی را تعریف و تبلیغ کنم.تاکنون مجموعه مستندهای تلویزیونی زیادی را کارگردانی کردهام که آخرینشان در 40 شهر جهان ساخته شدهاست.
شما چطور میتوانید همکار من شوید؟
ورود به این حرفه راههای مختلفی دارد. من برای افرادی که میخواهند پیشرفت و موفقیت بیشتری بهدست آورند، تحصیلات دانشگاهی را توصیه میکنم اما آموزش فقط به دانشگاه منحصر نمیشود. باید درباره زندگی، انسانها و محیط اطرافتان مطالعه و به سرزمینهای مختلف سفر کنید و بدون ترس بهدنبال واقعیتها باشید. مستندساز باید بیوقفه کارش همین باشد.
یک مستندساز باید چه ویژگیهایی داشتهباشد و چه آموزشهایی ببیند؟
مستندساز باید اهل پرسش و جستوجو باشد چون او فردی باحوصله است که برای کارش وقت زیادی میگذارد. مستندساز همچنین باید اهل مطالعه باشد و در زمینههای تاریخ، جامعهشناسی و روانشناسی اطلاعات کسب کند. از همه مهمتر باید شجاعت مواجهه با واقعیتها را داشتهباشد. بخشی از آموزش موردنیاز برای این حرفه، مربوط به رشته کارگردانی سینماست که در آن فلسفه، ادبیات، هنرهای نمایشی، تاریخ سینما و حتی معماری یاد میگیریدوبخش مهمتر آموزش مستندسازی ازطریق سفر کردن،طبیعتگردی و لمس زندگی ازنزدیک ممکن میشود.
شیرینیها و سختیهای این حرفه چیست؟
شیرینترین جنبه سینمای مستند، یادگیری پیدرپی و توان تاثیرگذاری بر زندگیهاست. مستندسازی بهنظر من سختی ندارد اما گاهی خطرناک میشود. سفر به جاهای جدید و صعبالعبور و مواجهه با مردمانی با عادت و سنتهای مختلف میتواند پرهزینه باشد. گاهی مستندسازی درباره یک موضوع ممکن است سالها طول بکشد و باید صبور بود.
چه آیندهای پیش روی یک مستندساز است؟
برای آینده خیلی نمیتوان نقشه کشید اما علاقه، خلاقیت و استعداد به افراد کمک زیادی میکند. مستندسازی غالبا شغل پردرآمدی نیست، گرچه گاهی میتواند باشد ولی مستندساز اولویت اقتصادی ندارد. ازنظر حرفهای اما این شغل امکان پیشرفت زیادی دارد؛ فیلمهای مستندزیادی سراغ دارم که در جشنوارههای جهانی رتبه یک را آوردهاند و با فیلمهای سینمای داستانی که توقع میرود مخاطب بیشتری داشتهباشند، رقابت کردهاند. اگر صنعت سینمای ما منظمتر و متعادلتر پیش برود، به طورقطع افقهای بهتری برای مستندسازی در اختیار خواهیم داشت.