مهین ساعدی- بعضی دخترهای نوجوان دایم شکایت می کنند که مامانها فقط انتظار اطاعت محض دارند، خیلی از مامانها هم شکایت دارند که دخترشان متوجه منظور آنها نمی شود! در دورهمی این هفته با «مهدیا شاهعالمی»، «مهزاد نظری»، «مهدیه مهدوی» و «زهرا فرهادی» نوجوانهای 16ساله گفتوگو کردیم تا بدانیم علت این همه فاصله در روابط مادر و نوجوان چیست؟ چگونه میتوان این فاصله را جبران کرد و مادر بهتری برای نوجوان خود بود.
احترام به حریم شخصی نوجوان
«مهدیا»: «من اگر روزی مامان شوم تمام تلاشم را میکنم تا دخترم را شبیه خودم نکنم چون در دوره متفاوتی با دخترم زندگی کردم و طبیعی است او طور دیگری فکر کند. همچنین تلاش میکنم بدون قضاوت، حرفهایش را بشنوم و درباره کارهایش صحبت کنم تا فاصله کمی بینمان باشد و با من احساس صمیمیت کند اما به حریم شخصیاش احترام میگذارم. زمانیکه از او عصبانی ام هم سعی میکنم کنترلم را از دست ندهم. هچنین اطلاعاتم را بالا میبرم تا فرزندم حس نکند دنیایش خیلی با من فرق دارد. اگر زمانی مخالف کارهایش باشم با او گفتوگو میکنم و دلایلم را برایش توضیح میدهم، سعی نمیکنم ذوق و شوقش را از بین ببرم. علاوه بر اینها، به او یاد می دهم داشتن مهارتهای مختلف و شاد زندگی کردن خیلی مهمتر از نمره خوب گرفتن است».
نظارت همراه با اعتماد
«زهرا»: «من واقعا از اینکه دایم بگویند باید براساس سلیقه و خط قرمزهای بزرگ ترها انتخاب و رفتار کنم، ناراحت میشوم. اصلا هم دوست ندارم شبیه کسی باشم چه خانواده، چه دوستان و چه افراد موفق دیگر! من مدل خودم را دارم. به نظر من مامان ها نباید فقط حرف، حرف خودشان باشد چون اینطوری اجازه نمیدهند فرزندشان تجربه های خودش را کسب کند. من ترجیح میدهم مامانها به ما اجازه بدهند کارمان را انجام بدهیم و آنها فقط نظارت داشته باشند، از ضایع کردن و سرزنش نوجوان شان هم دست بردارند. نکته مهم دیگر این که نوجوان شخصیت دارد و باید با او با ادب و احترام صحبت کرد. مامانها باید بهجای رفتارهای بدبینانه و مچگیری، به فرزند نوجوانشان اعتماد داشتهباشند. بهنظر من برخورد با آرامش، بهتر از هر روشی جواب میدهد».
مامان خوب؛ الگوی خوب
«مهزاد»: «من اگر مامان باشم دوست دارم تا حد زیادی شبیه مامان خودم باشم چون همیشه و در همه مراحل زندگی برای من مشوق و انرژیدهنده بوده است. دوره نوجوانی دوره شناخت و تجربه است و من تلاشم را میکنم در این دوره به فرزندم کمک کنم تا بیشتر و بهتر فکر کند و منابع مختلفی مثل کتاب، فیلم و ... در اختیارش قرار میدهم تا بتواند بهترین شخصیت را برای خودش بسازد. درباره همه چیز؛ جامعه، اعتقادات، رسم و رسوم و ... با او حرف میزنم ولی نصیحت نمیکنم! همیشه سعی می کنم روی خودم کار کنم و شخصیت بهتری شوم چون بچه ها میبینند و یاد میگیرند، سعی میکنم الگوی خوبی باشم. به او آزادی عمل و قدرت انتخاب میدهم تا باور کند شخصیت مستقلی دارد و عزت نفسش بالا برود».
مامانهای عزیز، صمیمیتر لطفا
«مهدیه»: «همه حرف من به مامان ها این است که دوره ما با شما تفاوت دارد و چیزهایی که ما تجربه می کنیم و می بینیم، با دوره نوجوانی شما فرق می کند. البته میدانیم شما صلاح ما را می خواهید و دوستمان دارید ولی لطفا به ما هم اجازه تجربه کردن و نوجوانی بدهید! خانواده و محیط خانه است که باید نوجوان را درک کند، هیچکس بهتر از مادر و پدر نمیتواند حامی نوجوان باشد. پس لطفا مامان گرامی! با نوجوانت صمیمیتر باش چون واقعا اگر محیط امن خانه برای نوجوان آرامشبخش نباشد امکان دارد نوجوان راه اشتباهی را انتخاب کند. به نظر من مامان ها میتوانند با ملایمت و مهربانی، بهترین مصالح را در اختیار نوجوان شان قرار دهند تا بهترین شخصیت ممکن را بسازد. به نظر من هر مادری باید با خودش بگوید من بچه به دنیا نیاوردهام که شبیه من باشد، بچه خودش باید آزمون و خطا کند تا شخصیت اش شکل بگیرد».