4 توصیه طلایی برای تربیت فرزندی خوش بین
گروه خانواده و مشاوره
بچه هایی که نیمه پر لیوان را می بینند، بهتر می توانند از پس چالش های زندگی برآیند و شادتر هستند. دلایل زیادی برای تشویق کودکان به خوش بین بودن وجود دارد، به طور مثال تاثیرات بلند مدت مثبت نگر بودن بر سلامت روحی و جسمی شان که در پژوهش های روان شناسی ثابت شده است. اما چطور باید چنین فرزندی را پرورش دهیم؟ نکاتی را که در ادامه مطرح می شود، عملی کنید تا ببینید فواید آن چگونه نصیب تمام اهل خانه می شود!
1- دست از آه و ناله کردن بردارید
هر چه بیشتر درباره مسائل مالی یا مشغله های کاری تان آه و ناله کنید، احتمال این که بچه ها از شما یاد بگیرند و این حرف ها را تکرار کنند هم بیشتر است. در عوض سعی کنید درباره کارها یا اتفاقات مثبتی که افتاده با بچه ها گفت و گو کنید. به طور مثال بگویید: «من امروز برای پروژه ای که روی آن کار می کنیم، دست به ابتکار جالبی زدم که مورد تقدیر دیگران واقع شدم!» به گزارش برترین ها، با هم قراری بگذارید و هر شب بهترین و بدترین اتفاق هایی را که آن روز افتاده، بیان کنید و به جای این که روی منفی ها تمرکز کنید، از آن ها بگذرید و به مثبت ها بپردازید. در پایان نیز یک آرزوی خوب برای فردای همدیگر بکنید.
2- انتظارات بزرگ از بچه ها داشته باشید
حتی قبل از رسیدن بچه ها به سن رفتن به مهدکودک، بهتر است فهرستی از کارهایی که باید انجام دهند، برای شان تهیه کنید و روی دیوار اتاق شان بچسبانید: مرتب کردن تخت خواب، لباس پوشیدن، مسواک زدن و جمع و جور کردن اتاق و.... در این بین ممکن است یک روز هیجان زده پیش شما بیایند و بگویند: «مامان نمی دونی چقدر تختم رو خوب درست کردم، بیا ببین!» فرزندتان با انجام کار درست، احساس غرور خواهد کرد. بچه ها تا زمانی که فرصتی برای اثبات توانایی و ارزش های خود پیدا نکنند، مثبت اندیش نخواهند شد.
3- نگذارید احساس ناکامی پایدار شود
ممکن است پسر پنج ساله تان کلافه و خسته پیش شما بیاید و بگوید: «من نمی توانم در فوتبال، گل بزنم!» متاسفانه یک شکست به تنهایی کافی است تا احساس ناکامی پایدار را در او ایجاد کند: «من باهوش نیستم!»، «من نمی تونم فوتبال بازی کنم!» یا «من حتی یک خط صاف هم نمی تونم بکشم!» . برای پیشگیری از این گونه نتیجه گیری ها، سعی کنید طرز نگاه فرزندتان را تغییر دهید. برای این که افکارش را به سمت مثبت ببرید، باید بگویید: «یاد گرفتن ورزش جدید، اولش سخت است. می توانید از تجربیات خودتان برایش بگویید که برای موفق شدن، چند بار شکست خوردید و چقدر تلاش کردید. با اشاره کردن به مهارت های دیگر او، کمکش کنید تا امیدوار بماند: «یادت هست زمانی دوچرخه سواری بلد نبودی اما کم کم یاد گرفتی؟ این رو هم یاد می گیری.»
4- برای دلخوشی به او دروغ نگویید
امید الکی به بچه ها دادن، آسیب زدن به آن هاست چون به زودی واقعیت را خواهند فهمید و به اعتماد به نفس شان لطمه خواهد خورد. خوش بینی، نیازمند واقع بینی و واقع اندیشی است نه دلگرمی های دروغین. اگر قرار است به شهر یا محل دیگری نقل مکان کنید، به فرزندتان نگویید خیلی زود دوستان بسیار خوبی پیدا می کنی و پیدا کردن دوستان جدید اصلا کار سختی نیست. باید بگویید: «رفتن به مکان جدید سختی های خودش را دارد و ممکن است کمی طول بکشد تا بتوانی دوستان جدیدی پیدا کنی ولی بالاخره این اتفاق خواهد افتاد.»