بررسی محبوبیت برنامه های تلویزیون در بین نوجوان ها
تعداد بازدید : 45
سهم ما از تلویزیون چی شد؟
مهین ساعدی- کافی است تلویزیون را روشن و چند کانال را بالا و پایین کنیم. در هر کانالی که انتخاب شود حتی برای دقایقی، برنامههای به اصطلاح مناسب برای کودکان و نوجوانان در نظر گرفته شدهاست. این برنامهها چقدر برای شما جذاب هستند؟ پایه ثابت کدام شبکه یا برنامه هستید؟ اصلا به تماشای تلویزیون علاقهای دارید؟ نظر شما درباره برنامههای نوجوان در رسانه ملی چیست؟ در دورهمی این هفته با «آیلین خسروجردی» 14 ساله، «شکیبا اللهآبادی» 16 ساله و «سارا آسائی» 14 ساله درباره برنامههای نوجوانانه تلویزیون گفتوگو کردیم، با ما همراه باشید.
تلویزیون مال ما نیست
«آیلین» خندهرو میگوید: «من هروقت از مدرسه به خانه برمیگردم جلوی تلویزیون ولو میشوم و بدون توجه به شبکه خاصی، کانالها را عوض میکنم تا یک برنامه توجهم را جلب کند و پای آن بنشینم. به رده سنی برنامههای تلویزیون توجهی ندارم و ممکن است ساعتها پای کارتونهای شبکه «پویا» هم بنشینم! به نظر من تلویزیون در ساخت برنامههای مخصوص نوجوان اصلا موفق نبوده، مثلا من میدانم شبکه «امید» برای نوجوانان است ولی وقتم را برای برنامههایش که اصلا جذاب نیست، هدر نمیدهم؛ ترجیحم این است سریالهای شبکه «نمایش» یا «آیفیلم» را ببینم چون بیشتر با دنیای واقعی و مشکلات جامعه آشنا میشوم. اگر خودم برای هم سنوسالهایم، فیلم بسازم ترجیح میدهم فیلمی بسازم که باعث شادی شود. نمره من به برنامههای مخصوص نوجوان تلویزیون30 از 100 است. بیشتر، برنامههایی در تلویزیون جذاب است که میگویند مناسب سن ما نیست اما بهنظرم به اندازه کافی بزرگ شدهایم و میخواهیم بدانیم، مگر محتوای آن فیلمها چیست که حق نداریم ببینیم!»
اینترنت، حریف قَدَر تلویزیون
«شکیبا» پرانرژی و بانشاط میگوید: «من عاشق تلویزیون و برنامههایش هستم، غیر از برنامههای تلویزیون چیزی نمیبینم اما واقعا برنامه مناسبی برای نوجوانان وجود ندارد، مشخص است برای نوجوانان فکری نکردهاند چون برنامههای تلویزیون از دو حالت کودکانه و بزرگ سالانه جدا نیست. خودم بیشتر برنامههای آموزشی- درسی و سریال ها را دنبال میکنم چون سریالها باعث میشوند خانوادهها کنار هم جمع شوند، همچنین با مسائل و مشکلات دیگر زندگی هم آشنا میشویم، مثلا وقتی سریال «سایهبان» را میبینم، با مشکلات بقیه آشنا میشوم و فکر نمیکنم فقط خودم مشکل دارم، از این لحاظ برایم آموزنده است. البته به نظر دوستان و اطرافیانم فضای مجازی، کانالها و شبکههای اجتماعی خیلی جذابتر از تلویزیون و برنامههایش است. شبکه امید و پویا برایم جذاب نیست چون برنامههایشان کودکانه است و احساس کوچک بودن به من میدهند. اگر قرار باشد فیلم بسازم حتما طنز، ترسناک یا پرهیجان خواهدبود! نمره تلویزیون از نظر من 40 از 100 است، آن هم فقط به دلیل سریال ها و برنامههای طنزش».
کمی فیلم ترسناک لطفا!
سارا که از دوستانش آرامتر است، میگوید: «من کمتر برای تلویزیون وقت میگذارم و بیشتر خودم فیلم و پویانمایی دانلود میکنم، چون بیشتر فیلم ها حتی فیلمهای داخلی در تلویزیون آنقدر سانسور میشود که کلا داستانشان تغییر میکند. برنامههای طنز مثل خندوانه برایم جذابیت داشت چون این مدل برنامه ها علاوه بر شاد بودن، باعث میشود حس کنجکاویام درباره آدمهای معروف هم رفع شود! بیشتر ژانر وحشت و فیلمهای ترسناک و پرهیجان را میپسندم که معمولا در تلویزیون چنین فیلمهایی نمایش داده نمیشود. اگر هم بخواهم فیلم بسازم، فیلمهای طنز و شاد که رفع خستگی کند برایم اولویت دارد تا همسنوسالهایم از این ژست غمگینی و افسردگی که بینشان مد شده، فاصله بگیرند. به نظرم تلویزیون کار خاصی برای نوجوان انجام نمیدهد و با ارفاق به آن نمره 30 میدهم!»
عکس ها: صادق ذباح