رمزگشایی از زبان بدن «شهاب حسینی»
تعداد بازدید : 128
چشمهای نارنجک انداز شهاب
شاید آن سال که برای اولین بار مجری جوان و خوش چهره ای به نام «شهاب حسینی» بر صحنه رسانه ملی ظاهر شد، کسی فکرش را نمیکرد که او خیلی زود به یکی از مهم ترین ستاره های سینمای ایران تبدیل شود. هر چند که همان زمان هم چهره خوب و بیان مسلطش از ظهور یک هنرمند با استعداد خبر میداد. به گزارش «مجله زندگی ایده آل»، تسلط «شهاب حسینی» به چهره و بدنش از یک سو و مانور استادانه و استفاده درست از صدای تربیت شده اش، از سوی دیگر باعث شده که شاهد یکی از کامل ترین نقشآفرینی هایی باشیم که زبان بدن در آن به تمامی و به درستی با توجه به نقش، طراحی و اجرا شده است. در این مطلب با حضور مهندس پویا ودایع، استاد و کارشناس زبان بدن، حرکات «شهاب حسینی» را در فیلم های مختلف بررسی میکنیم.
حرکات حساب شده ای دارد
یکی از بهترین استفاده ها از تن صدا یا زبان بدن «شهاب حسینی» را می توان در فیلم «حوض نقاشی» دید. حرکات خوب و حساب شده او از دست ها و میمیک (حالت) صورت گرفته تا بازی به جا با صدا و لحن بیانش توانست به شکل باورپذیری شمایل یک فرد استثنایی را روی پرده سینما جان ببخشد. حالت های خجالت یا شرمندگی او با استفاده از جمع کردن کلی بدن و حالت های درست و تمرین شده انقباض صورت را می توان در جای جای فیلم و به خصوص سکانس های آغازین آن دید. حرکات خوب دست و حفظ آگاهانه یک سری از حالت های صورت در تمام طول بازی، تسلط زیاد او به اجزای بدنش و زبان بدن را به وضوح نشان می دهد.
خنده گاهی تلخ اما همیشه جذاب
شاید جذابیت خاص خنده های «شهاب حسینی» کاملا مدیون جمع شدن چشم هایش باشد. ما این نوع خنده را واقعی می پنداریم چون حالت لب ها تغییر میکند و رو به بالا می رود و چشم ها هم به طور هماهنگ می خندد و این همزمانی، بازخورد خوبی برای بینندگان خواهد داشت؛ البته حسن لبخندهای شهاب در نقشآفرینی هایش بیشتر به دلیل کوتاه بودن زمان لبخند و نخندیدن به هر موضوعی است. خنده او هر چند خیلی وقت ها کوتاه و حتی به قول بعضی ها تلخ است اما فاکتورهای یک لبخند مناسب و جذاب را دارد. ضمن اینکه داشتن دندان هایی ردیف و براق هم در نمایش یک خنده گیرا فاکتور بسیار مهمی هستند. خنده او از چشم هایش شروع می شود و بعد ادامه پیدا میکند که البته به نظر می رسد «شهاب حسینی» در دنیای واقعی بیشتر از دنیای فیلم ها می خندد، چون بیشتر فیلم هایش تلخ است.
در حالت های مختلفی می ایستد
ایستادن متفاوت با نوع نقش و لباس او را می توانید در سریال «شهرزاد» ببینید که در آن ایستادن به سبک مردان قدیمی را هماهنگ با پوشش کت و شلوار به خوبی اجرا کرده است. به طور کلی هم او علاقه خاصی به ایستادن مستقیم جلوی بازیگران دیگر دارد و حرکات خود را همیشه به راحتی و با استادی اجرا میکند. شاید رد پای اجراهای تلویزیونی او را در بازیگری اش یعنی همین نوع ایستادن های استوار و اجرای دیالوگ ها بتوان دید. بازی «شهاب حسینی» در سریال «شوق پرواز» و استفاده از حالت های ایستادن متفاوت و سر بالای او در بیشتر صحنه های سریال به خوبی قابل مشاهده بود که نشان می داد، انگار او در نقش و لباس نظامی خود حل شده است و همانند یک سرباز همیشه ایستاده با سینه ای ستبر و صاف می ایستد. لباس های نظامی در این فیلم باعث شده «شهاب» وادار شود صافتر و راست تر از همیشه بایستد. نگاه های او در این سریال کمی خشک و کاملا متفاوت با همیشه است. نوع استفاده از دست ها در سریال «شوق پرواز» کاملا متفاوت، مستحکم و آهسته تر از فیلم های دیگر اوست.
نگاهش نارنجکی را در چشم های بیننده میاندازد
او بازیگری است که معنی خوب نگاه کردن را میفهمد و این یعنی او با ارتباط چشمی در هنگام بازی نه تنها غریبه نیست بلکه در گرفتن ارتباط چشمی از نفر مقابل و گاهی میخکوب کردن تماشاگران تبحر دارد. استفاده از نگاه های معنی دار و بازی کردن با حالات چشم های تیره و گیرایش، یکی از شاخصه های نقشآفرینی این بازیگر محسوب می شود. ارتباط چشمی، فقط به زل زدن در چشم دیگران محدود نمی شود بلکه بازی کردن با چشم ها و انتقال حالات حسی و درونی از این طریق، کاری است که هر بازیگر باهوشی آن را به خوبی انجام می دهد و البته این کار یکی از سخت ترین و زیر پوستی ترین انواع بازیگری است. «شهاب حسینی» گاهی با نگاهش نارنجکی را در چشم های بیننده می اندازد که باعث می شود احساسات بیننده به موقع منفجر شود. ضمن اینکه او می داند چه موقع نگاهش را بردارد و تا چه زمانی این نگاه با معنا را ادامه بدهد. نگاه های خاص و گیرای او در فیلم های «محیا»، «مدار صفر درجه» و «جدایی نادر از سیمین» متمایزتر از نقشآفرینی های دیگر اوست.
حالتهای نشستن متفاوت در سریال «شهرزاد»
نشستن های او در سریال «شهرزاد» متفاوت است و برقراری ارتباط او با مبلمان و فضای کار را به خوبی می توان در بازی اش دید. لمس قدرتمند دسته های مبل و درستی نوع نشست و برخاست و حتی تکیه دادنش به دیوار را می توان با توجه به طراحی فضای پیرامونش، کاملا حس کرد.
با زبان بدن بازی میکند
این تصویر را خیلی وقت ها میتوانید در شبکههای اجتماعی به بهانههای مختلفی ببینید که نمایی از فیلم «جدایی نادر از سیمین» است و هر از گاهی کاربران با اضافه کردن مطالبی که دوست دارند از آن استفاده میکنند. چرا این تصویر این همه مورد توجه قرار گرفته است؟ شاید دلیل اصلی استفاده از این تصویر به صورت انبوه در بین کاربران شبکه های اجتماعی به دلیل بازی خوب و پخته «شهاب حسینی» در این نقش باشد. بازی کوتاه، اما چنان پررنگ که هیچکس هم فکر نمیکرد سکانس های آن، بعد از گذشت چندین سال همچنان استفاده شود و مورد توجه قرار گیرد. استفاده از صدای بلند و غمدار او همراه با نوع راه رفتن، ایستادن، حرکات دست و نشان دادن احساساتش به کمک تمام اجزای صورت حتی پلک ها در سکانس هایی از فیلم، موج احساسات و رفتار غیرکلامی او را به خوبی انتقال میدهند. استفاده خوب «شهاب» از دست ها، حرکات قدرتمند و سریع او در فیلم «جدایی نادر از سیمین» نشان از پخته شدن و به اوج رسیدنش دارد. نقش «حجت» در فیلم، به حرکات خشن و گاهی سردرگم نیاز دارد که «شهاب حسینی» با حرکات بدن و فرم هایی که به دست ها و صورتش می دهد و بازی کردن استادانه با صدای خود، این نقش را به خوبی اجرا میکند. تصاویری که او از «حجت» در فیلم ساخته است بسیار باورپذیر و خودمانی است. عشق او به همسرش و دست و پا زدن او برای نگه داشتن همسر را می توان در جزئی ترین حرکات او دید. او فیلم را با زبان بازی نمیکند بلکه با بدن حس می دهد و بیان می کند.
تیشرت یقهگرد، لباس محبوب
علاقه «شهاب حسینی» به پیراهنهای یقه گرد و یا بدون یقه را میشود در سبک پوشش شخصی این بازیگر کاملا احساس کرد. ما انسان ها اشکال گرد و دایره ای شکل را دوست داریم چون به ما احساس مالکیت می بخشند. ضمن اینکه ما حدس می زنیم این بازیگر با توجه به نوع و سبک پوششی که دارد، تنها تابع مد روز نیست بلکه خودش لباس هایش را با زیبایی شناسی خاص و منحصر به فرد انتخاب میکند. علاوه بر لباس، رنگ پوشش هم یکی از شاخصه های رفتارهای غیرکلامی بوده و در زندگی و شخصیت ما نقش مهمی دارد. در همین زمینه رنگی که به نظر می رسد «شهاب حسینی» با پوشیدنش احساس بهتری دارد، رنگ های روشن و به خصوص سفید است. جالب اینکه در سریال «شهرزاد» هم او را بیشتر با پیراهن سفید می بینیم.
«شهرزاد» و «شهاب حسینی» خاصش
در سریال شهرزاد می توانید میمیک خاص صورت و حالت هایی از «شهاب حسینی» را ببینید که کمتر از او دیده اید. بیشتر بازی های او در این سریال به سمت بازی با صورت و حالات چهره رفته است و اگر به عکس های این سریال هم مراجعه کنید می توانید تنوع و تعدد حالات تازه ای از چهره او را در مقایسه با نقشآفرینی های قبلی اش ببینید؛ برای نمونه حالت هایی که ناشی از نارضایتی به دلیل نشستن سر سفره عقد و نبود هماهنگی با دیگران دارد به طور محسوسی متفاوت است. لب ها و چشم های این بازیگر در سریال «شهرزاد» به طور کلی شکل تازه ای به خود گرفته که تا کنون در فیلم ها و سریال های دیگرش دیده نشده است. این نشان می دهد که چهره افراد با عضلات زیادی که دارد، می تواند احساسات زیادی را بدون استفاده از کلام و حتی با عکس ها انتقال دهد. سریال «شهرزاد» نشان می دهد که «شهاب حسینی» بیش از هر زمان دیگری بر صورتش تسلط دارد.
تفاوت زبان بدن «شهاب واقعی» با «شهاب بازیگر»
یکی از نکات جالب، وقتی است که او در مراسم اهدای جوایز یا برنامه های زنده تلویزیونی حضور دارد. این بازیگر به طور معمول در برنامه های زنده ساکت تر دیده می شود و گاهی نمی توانیم از آن شور و حال موجود در صحنه های بازی هایش را در شهاب واقعی پیدا کنیم. قطعا فضای واقعی و برنامه زنده با فیلم و سریال متفاوت است؛ اما نکته پنهان این ماجرا را می توان در هنرمندی و فاصله زیاد بین شخصیت واقعی «شهاب حسینی» و نقش هایش دانست؛ اینکه او برای بازسازی تمام نقش هایش، میزان زیادی از انرژی و حس را با شخصیت واقعی خود میآمیزد، باعث شده که بینندگانش او را در نقش ها به تمامی باور کنند و زمان دیدار با کاراکتر واقعی اش کسی را ببینند که به نظر به طور محسوسی درونگراتر و کم تحرکتر از چیزی است که تصور کرده بودند. همین نکته نشان می دهد که «شهاب حسینی» یک بازیگر تمامعیار است که زبان بدنش به تمامی و به درستی در خدمت خلق کاراکترهاست.