استاد شهید مرتضی مطهری درباره توجه همزمان اسلام به تقوا و عمل و اشتباه رایجی در این زمینه گفته اند:
شما وقتی نهج البلاغه را مطالعه می کنید می بینید در این کتاب دو مطلب است که مرتب تکرار می شود: تقوا و عمل. ما چشم هایمان را می بندیم و می گوییم این ها را قبول نداریم. ما نه به تقوا اعتقاد داریم و نه به عمل. یک عمر زندگی می کنیم بدون تقوا و عمل، بعد وصیت می کنیم که ما را ببرند در نجف دفن کنند، کارمان درست می شود!
برگرفته از کتاب «احیای تفکر اسلامی»، صفحه 46
 

اولین لحظه ورود به هر کشوری، لحظه غریبی است. پر از غریبگی است. به خصوص این که معمولاً لحظه ورود در فرودگاه های عریض و طویلی است که عظمت شان آدم را مرعوب می کند. فکر می کنی حالا باید چه کنی، کجا بروی، با کدام قطار، مترو یا اتوبوس باید خودت را تا شهر برسانی و...
در فرودگاه های اروپایی پلیس معمولاً یک نوع اطمینان خاطر به آدم می دهد. پلیس لبخندزنان همیشه حاضر است تا راهنمایی ات کند. در فرودگاه میلان تمام تشریفات ورودم به ایتالیا حدود سی ثانیه طول کشید و محدود شد به سه سوال. پلیس پرسید: «از کجا می آیی؟» گفتم: «تهران» گفت: «چند روز در میلان می مانی؟» گفتم: «دو روز» پرسید: «بعدش کجا می روی؟» جوابش را دادم. گفت: «خوش بگذرد» و مهر ورود را در گذرنامه ام ثبت کرد. همین.
در اغلب کشور های اروپایی، وقتی به پلیس مراجعه می کنید، تا کارتان راه نیفتد دست از سرتان برنمی دارد. در ونیز تصمیم گرفتم سری هم به بوداپست بزنم اما نمی دانستم که آیا با ویزای شینگن می توانم به مجارستان بروم یا نه. رفتم سراغ پلیس در ایستگاه قطار. حضور من در آن جا در حد یک مائده آسمانی بود! از مراجعه یک ارباب رجوع آن قدر خوشحال شده بودند که همگی دوره ام کردند! جریان را گفتم. شروع کردند به ایتالیایی با هم صحبت کردند و ظاهراً به نتیجه ای نرسیدند. یکی شان پیشنهادی کرد و دیگری رفت سراغ دفترچه تلفن. شماره ای را پیدا کردند و تلفن زدند. آن قدر پیگیر بودند که آرام آرام داشتم نگران می شدم. تلفن که تمام شد، پلیسی که زنگ زده بود، به انگلیسی گفت: «الان به سفارت مجارستان زنگ زدم. آن ها گفتند با ویزای شینگن نمی توانی به کشورشان بروی اما گفتند می توانی به سفارتخانه بروی و ویزا بگیری.» پاسپورتم را دستم داد. کلاهش را سرش گذاشت و گفت: «برویم!» پرسیدم: «کجا؟» گفت: «برویم نشانت بدهم که از کجا باید بروی سفارتخانه!» او آن قدر جدی بود که رویم نشد بگویم بی خیال! من منصرف شدم، حوصله سروکله زدن با مجار ها را ندارم!
کتاب «مارک وپلو» اثر منصور ضابطیان
 

تو کیستی!
که سفر کردن از هوایت را
نمی توانم...
حتی به بال های خیال!
محمدعلی بهمنی

دیدن در جوانی فرق دارد تا در سن زیادتر. دیدن در حال ایمان فرق دارد با عدم ایمان. دیدن برای این که حتماً در آن بمانی با دیدن برای این که از آن بگذری. دیدن در حال غرور، دیدن به حال انصاف، دیدن در حال وقفه، دیدن در حال سیر، در حال سلامتی و غیرسلامتی، از روی علاقه وغیرآن. دنباله حرف را دراز نمی کنم. تو باید عصاره بینایی باشی. بینایی فوق دانش، بینایی فوق بینایی ها. اگر چنین بتوانی بود مانند جوانانی نخواهی بود که تاب دانستن ندارند و چون چیزی را دانستند جار می زنند. یا مثل ظرف که گنجایش نداشته، ترکیده است. آن ها اصلاح شدنی نیستند و دانش برای آن ها به منزله تیغ در کف زنگی مست که می گویند، زیرا با این دانش، بینایی جفت نیست.

برگرفته از کتاب حرف های همسایه اثر نیما یوشیج

در این هوای سرد به فکر پرنده ها هم باشیم...

* روز هایی که بارونیه کارشناس هواشناسی سرش رو بالاتر می گیره و با افتخار گزارش می ده، انگار نتیجه زحمات اینه!
* در اینستاگرام این قدر برف اومده که راهنمایی و رانندگی کلیه مسیر های منتهی به این اپ رو مسدود اعلام کرد!
* اگر برای سایت یا مجله ای مطلب به فارسی ترجمه می کنید، به احترام خواننده تون، اون مایل و فارنهایت رو به واحد قابل فهم تبدیل کنید!
* هر از گاهی فیس بوکتون رو باز کنید، یه عکسی یه پستی لایک کنید بنده خدا دلش نگیره... دوره سالمندی واسه همتون هست ها!
* از شرایط دانشمند شدن فقط علاقه نداشتن به کلاس های دانشگاه رو دارم!
* ترم اول که بودم کتاب های سال بالایی ها رو می دیدم با خودم می گفتم این ها رو چطوری می خونن؟ الان فهمیدم که نمی خوندن!
* از بین تمام استعداد های عالم، چاقی به من رسیده فقط!
* تقریبا 92 درصد پسر های ایرانی فوتبالیست خیلی خوبی بودن که به دلیل یه مصدومیت ناگهانی فوتبال رو برای همیشه کنار گذاشتن!
* حتی در گوگل هم زندگی نامه ابوالفضل پورعرب رو سرچ کردم ازم پرسید منظورت زندگینامه فریبرز عرب نیاست؟
* یه بار رفتم میوه فروشی گفتم آقا اون موز ها کیلویی 12 تومان گرون نیست؟ گفت اونا موز نیست آناناسه. تشکر کردم و شبانه با لباس مبدل از اون محله فرار کردم!

دسته گل خوردنی!
بورد پاندا/ معمولا بعد از این که یک دسته گل هدیه گرفتید، بیشترین زمانی که می توانید آن را نگه دارید و لذت ببرید تنها چند روز است اما «کالورینا ساموئل» یک گل فروش ایتالیایی تصمیم گرفت دسته گلی درست کند تا بعد از استفاده، خوردنی هم باشد! او برای هر دسته گل، از میوه ها و سبزیجات زیادی استفاده می کند و درست کردن هر کدام هم برای او یک تا دو ساعت طول می کشد. وزن هرکدام از این دسته های گل 3 کیلو گرم است.

پیوند زدن سر انسان!
اسکای نیوز/ «سرخیو کانوارو» پزشک جراح مغز و اعصاب ایتالیایی که درصدد جراحی پیوند سر انسان بود، به هدف خودش نزدیک شده است. قرار است تا چند ماه دیگر او سر یک انسان را به بیمار روسی پیوند بزند که به صورت ژنتیکی از یک بیماری عضلانی رنج می برد که در صورت پیوند صحیح، برای همیشه از فلج گردن به پایین نجات پیدا می کند! مدیر اجرایی این پروژه می گوید که در صورت پیوند سر، فرد ممکن است به واکنش های غیرمنتظره روانی دچار شود.

دندان درد کرگدن!
آد نیوز/ آتش نشانان اسکاتلندی، اعلام کردند که یکی از سخت ترین و چالشی ترین ماموریت های کاری خودشان را در هفته پیش پشت سر گذاشتند. آن ها وقتی شنیدند که یکی از بزرگ ترین کرگدن های باغ وحش معروف شهر، از شدت دندان درد همه باغ وحش را به هم ریخته است، خودشان را به باغ وحش رساندند اما مهار این حیوان غول پیکر هشت ساله، ساعت ها طول کشید و حسابی آتش نشانان را با مشکل روبه رو کرد!

شهر کف آلود!
یاهو نیوز/ ساکنان شهر «سن خوزه» آمریکا که در نزدیکی فرودگاه سکونت داشتند، در یک بعد از ظهر پاییزی با خودرو های فرورفته در کف و سنگفرش خیابان کف آلود مواجه شدند! مدیر فرودگاه اعلام کرد که سیستم اطفای حریق دچار مشکل شده و این کفی که در سطح شهر پخش شده است ناشی از همین سامانه فرودگاه است! حالا با گذشت دو روز ماموران شهرداری این شهر موفق شده اند کمی سطح شهر را از وجود این ماده پاک کنند!

در حاشیه کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در مراکش، عکس از گتی ایماژ

اعضای گارد افتخار صربستان، برای میزبانی از نخست وزیر مجارستان در فرودگاه آماده می شوند! عکس از آسوشیتد پرس
 

رژه اسباب بازی ها در خیابان های لندن! عکس از خبرگزاری فرانسه

این قدر سرعت دنیا زیاد شده که شبکه های مجازی مهلت نمی دهند تا بین دو موضوع مطرح جهانی نفسی تازه کنیم. تا این مُد تمام می شود، یک چالش جدید شروع می شود و تا آن چالش به سرانجام می رسد، یک موج تازه ای راه می افتد. هنوز داشتیم با قابلیت «استوری» اینستاگرام کنار می آمدیم و یاد گرفته بودیم که چطور ساکتش کنیم که مراحل نیمرو پختن دوستمان و خوردن و سفره جمع کردن و ظرف شستن بعدش را نبینیم که باز یک چالش جدید راه افتاد، چالش مانکن. یعنی چه؟ یعنی مردم دور هم جمع می شوند و در یک لحظه همه با هم بی حرکت می شوند، مثل مانکن یا همان مجسمه ها و مدل های فروشگاهی. یکی هم بین جمعیت راه می رود و از آنها فیلم می گیرد. خب حالا که چه؟ که هیچی، دور هم بخندند و خوش باشند.
حالا ما چی؟ درست است که این کار را بلافاصله و حتی زودتر از خود خارجی ها یاد گرفتیم و در آن خبره شدیم و در شادی های پس از گل و مراسم فارغ التحصیلی و جشن حنابندان و گرگم به هوا و ختنه سوران و بقیه مراسم این چالش را اجرا کردیم، ولی اگر به بطن ماجرا برویم می فهمیم که خودمان بنیانگذار این چالش بوده ایم و خبر نداشتیم. از همان روزی که اولین ارباب رجوع پایش را به اولین اداره گذاشت و اولین کار مند داشت روزنامه می خواند یا تلفنی صحبت می کرد و بقیه مراجعان پشت سر هم انباشته شدند، در حالی که جرات نداشتند حتی نچ بگویند، ساکت و صامت ایستادند تا بلکه کارشان راه بیفتد! یا همان روزی که پشت ترافیک قفل شده، ساعت ها بی حرکت ایستادیم و کم کم یاد گرفتیم که بوق زدن هم تاثیری ندارد و باید مثل مانکن صم بکم باشیم! یا حتی از این ها عقب تر، وقتی برای اولین بار در صف کالایی ایستادیم و جُم نخوردیم تا فروشنده بهش برنخورد و نگوید «نان و روغن کوپنی و شیر شیشه ای و سبد کالا و بلیت نیمه بهای سینما و کتاب با امضای پسرخاله مترجم» تمام شد!
اگر دقیق شویم، می فهمیم هر چیزی که در جهان مد شود یک سرش به خود ما برمی گردد. حیف که قدرش را نمی دانیم و نمی توانیم به جهانیان صادر کنیم. مثلا همین چالش روز کتابگردی که هنوز نتوانسته ایم در دنیا مد کنیم که در طول سال فقط یک روز به کتابفروشی ها حمله کنیم و با کتاب ها عکس یادگاری بگیریم و در صفحه مان بگذاریم و بعد در کتابخانه بگذاریم و برویم تا سال آینده!

علیرضا کاردار
 

نویسنده: سیدمصطفی صابری، تصویرساز: سعیدمرادی

* چند وقته که سطح «فتونکته» ها اومده پایین. مراقب باشید. طاهر
* چند روز پیش کمیک مقایسه دهه 70 و 90 رو چاپ کردین که خیلی برام جالب بود. کاریکلماتور هم خیلی جذاب و خنده داره. به خاطر ایده جالب که روز های شنبه برای بچه ها صفحه دارین هم ممنون.
* جمله های «انگلیش آموزی» خیلی جالبن. ممنون از خانم تاتاری. صبری
* می خوام ازطریق روزنامه تون از همسر عزیزم محمدرضا یوسفی تشکر بکنم به خاطر این که در این دو سال که ازدواج کردیم باعث شده من بیشتر به خدا نزدیک بشم و همین طور بیشتر برای امام زمان(عج) دعا کنم. می خوام بگم همیشه به یادشم و از صمیم قلب دوستش دارم و برای سلامتیش دعا می کنم. عاطفه درویش، مشهد
* کاریکاتور رضا عطاران خیلی جالب بود. حتما می برمش و یه جا نگه می دارم. منیره
* همسر عزیزم سیدعباس میرزابابایی، سالروز شکفتن سی وچهارمین بهارزندگی ات رو تبریک می گویم و به وجودت افتخار می کنم. همسرت، مشهد

جواب خفن استریپ شماره 118: صاحبدلان، حقه باز و ناگزیر