سلام دوستانِ خوب و قشنگم. حال و احوالتون چطوره؟ روزهای خنکِ پاییزی‌تون چطور می‌گذره؟
بازم شنبه شد و من: نیــوشا به همراه داداشم:‌کوشا با صفحه رنگارنگ و دوست‌داشتنیِ فـرفـره به دیدنتون اومدیم. یادتون نره؛ فرفره شنبه هر هفته منتشر می‌شه و ما منتظر و چشم‌به‌راهِ پیام‌ها و نقاشی‌های قشنگِ شما هستیم. بچه‌ها! حتما برای شما هم پیش اومده که گاهی مریض و بی‌حوصله می‌شید، گاهی گرسنه هستید و غذا و میوه‌ای توی خونه نیست، گاهی آب و برقِ خونه قطعه یا سیستم گرمایشِ مدرسه از کار می‌افته و کلاس، سردِ سرد می‌شه. این‌جور وقت‌هاست که همه‌مون تازه متوجه نعمت‌های بی‌شمارِ خدای مهربون که در اختیارمون گذاشته و گاهی نمی‌بینیم و فراموش می‌کنیم، می‌شیم. بیایید همین حالا، به خدای مهربون بگیم: «خداجون شکرت. به‌خاطر سلامتی، به‌خاطر پدر و مادر مهربون، به‌خاطر آب و برق و غذا و لباس و از همه مهم‌تر: به‌خاطر لبخندهای قشنگِ روی لبمون شکرت!»
 

یکی بود، یکی نبود. زیر گنبد کبود، یه دختر کوچولو بود به اسم ریحانه. ریحانه خانم، هفت سالش بود و به همراه مامان و باباش، زندگیِ آرومی داشت. پدر و مادر ریحانه، معلم بودند و ریحانه کوچولو، کلاسِ اولِ ابتدایی بود. یه روز صبح، وقتی بابا داشت می‌رفت سرِ کار، گفت: «اگه موافقید، عصر که برگشتم، بریم حرم، زیارتِ امام رضای مهربون»! مامانِ ریحانه با لبخند جواب داد: «عالیه! ما حاضر می‌شیم و منتظر می‌مونیم». ریحانه هم خیلی خوشحال شد. عصر، ریحانه و مامان و بابا، وضو گرفتند، لباس‌های تمیز و پاکیزه پوشیدند و راه افتادند سمتِ حرم. وقتِ ورود، هر سه رو به گنبدِ طلایی ایستادند و دست‌ها رو به نشونه احترام، روی سینه گذاشتند و به امام رضای مهربون، سلام کردند. بعد از اون، مامان و بابا اذنِ دخول خوندند؛ یعنی از امام رضا برای ورود به حرمش، اجازه گرفتند. بعد هم رفتند و گوشه‌ای از صحنِ بزرگ و خنک و باصفا، نشستند. ریحانه با راهنماییِ مامان دو رکعت نماز زیارت خوند و زیارتنامه امین ا... رو به کمکِ بابا که با صدای بلند می‌خوند، تکرار کرد و برای همه بندگان خدا، دعاهای خوب کرد. اون روز ریحانه، با یه دختر کوچولوی دیگه که با خانواده‌ش، همون نزدیکی نشسته بود دوست شد و با هم، کلی بازی کردند. حرمِ امام رضا(ع)، خیلی باصفاست و زیارتِ امام رضای مهربون، خیلی دلچسبه. شما بچه ها، کِی حرم بودید؟
 

مامان به من داد، یک شال‌گردن
انداخت آن را، بر گردنِ من
یک هفته هر روز، می‌بافت آن را
تا گرم باشم، در فصلِ سرما
از مهربانی، شالم شده پُر
بوسیدم او را، کردم تشکر
شاعر: عفت زینلی
 

بچه‌ها! تا حالا ماکت کُره‌زمین رو دیدید؟ کُره‌زمین، چیزی شبیه یه توپ فوتبالِ بزرگ و گِرد و رنگیه که ما آدم‌ها و همه موجودات زنده، روی اون زندگی می‌کنیم. کشور ما در کنار یک عالمه کشور دیگه و هر جایی که سطحش خاک باشه، خشکی‌های روی زمین رو تشکیل می‌دهند و هر نقطه آبی‌رنگِ روی توپِ بزرگ ما، آب‌های کره‌خاکی مثل دریاچه‌ها، دریاها و اقیانوس‌ها هستند که بیشترین قسمت ‌زمین رو پوشوندند.
بد نیست بدونید کره‌زمین مثل پیاز لایه‌لایه است و هرچی به لایه‌های درونش نزدیک‌تر می‌شیم گرم‌تر می‌شه. وسطِ کره‌زمین هم مثه هلو، یه هسته بزرگ هست که خیلی‌خیلی داغه!
آذر اکبـرزاده
 

چند تا میوه روی یه میز نشسته بودند تا کسی بیاد و اونا رو بخوره.
بالاخره دو تا بچه کوچولو از راه رسیدند. تا میوه‌ها چشمشون به اون دو تا افتاد...
اولی گفت: منو بخورید، خیــارم، مزه خوبی دارم.
دومی گفت: منو بخورید گلابیم، شیرینم.
سومی گفت: منو بخورید، سیبم و نازنینم.
چهارمی گفت: منو بخورید که انگورم، دوست قشنگ زنبورم.
پنجمی گفت: نه خوشه و نه دونه، من کی باشم؟ جناب هندوونه!
اینو نخورید، اونو نخورید
منِ کپلُ به شرطِ چاقو ببُرید
سرخ و شیرین و آبدارم
تخمه خوبی دارم.        

مصطفی رحماندوست

همه بچه‌ها نقاشی رو دوست دارند و از هر فرصتی برای کشیدن نقاشی روی هر ورقه کاغذی، استفاده می‌کنند. از این به بعد، می‌تونید گاهی در این صفحه که متعلق به خودِ شماست، نقاشی بکشید.

دوستان خوبم! تکنیکِ نقاشی روی دست، از روش‌های خلاقانه نقاشیه که هم دیدنش و هم انجام دادنش، می‌تونه جالب باشه و سرگرمتون کنه. این نمونه نقاشی‌های روی دست رو ببینید.