حجت‌الاسلام و المسلمین قرائتی در تفسیر آیه 225 سوره مبارکه بقره با این مضمون که: «خداوند، شما را به خاطر سوگندهای لغو [که بدون قصد یاد کرده‌اید،] مؤاخذه نمی‌کند، امّا به آن‌چه دل‌های شما [از روی اراده و آگاهی و اختیار] کسب کرده، مؤاخذه می‌کند و خداوند آمرزنده و حلیم [بردبار] است.» نکاتی را مطرح کرده‌اند که در ادامه می‌خوانید: «1- مسئولیت انسان، وابسته به اراده و انتخاب اوست. خداوند لغزش‌هایی را که در شرایط غیرعادی از انسان صادر شود، می‌بخشد. 2- انگیزه و نیّت، ملاک ثواب و عقاب است. 3- یکی از جلو‌ه‌های حِلم و مغفرت الهی، گذشت از خطاهای غیرعمدی انسان است.

برگرفته از کتاب «تفسیر نور»، ج 1، ص 352

 

استاد فقید اخلاق حضرت آیت‌ا... احمدی میانجی درباره دعا در حق دیگران گفته‌اند:

«برای یکدیگر دعا کنید تا زودتر به اجابت برسد. آدم گاهی خیال می‌کند که واقعاً یک معنویاتی دارد، خیال می‌کند زهد دارد، حالت عبادت دارد. این‌ها خیالات است. شیطان انسان را گول می‌زند و حالت عجب (بزرگ‌بینی) برای انسان رخ می‌دهد. آدم باید خود را از همه بندگان خدا، پایین‌تر بداند. به هیچ بنده خدا و مخلوق خدا نمی‌تواند و نباید بگوید او از من بدتر است. البته کفار را نمی‌گویم، ولی این بندگان خدا که به ظاهرشان نمی‌آید آدم خوبی باشند، شاید حالاتی داشته باشند که خدا نظری و عنایتی به آن‌ها نموده است. باید بدانیم که سبب ساز و سبب سوز خداست. یکی از آداب دعا این است که به خدا راه نشان ندهیم... ما باید از فضل خدا بخواهیم، دیگر بقیه کارها به دست خداست.»

برگرفته از پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه

 

این داستان واقعی است.

کار برداشت محصول خوب پیش می‌رفت و روز به نیمه رسیده بود. عمو اکبر رو به کارگران باغ کرد و گفت: «بیایید تا چای از دهان نیفتاده.» برای نوشیدن چای که جاگیر شدند، تازه یادشان آمد که قندشان تمام شده. صحبت بر سر آن بود که چه کسی برای آوردن قند به روستا برود که خالباس، سگ قوی هیکل عمو اکبر، غیبش زد و بعد از دقایقی با دستمالی خاکستری رنگ بازگشت. دستمالی پر از قند...! عمو اکبر و کارگرانش، متعجب و حیران به دستمال و خالباس نگاه می‌کردند. حیوان سرش را روی دستانش گذاشت و گوشه‌ای کز کرد. بعدازظهر، مش‌رضا، با «خداقوت»ی مردانه به باغ آمد و برای چای عصرشان کمی قند طلب کرد. می‌گفت قندهایش لای دستمالی خاکستری رنگ در شکاف درخت بوده و حالا نیست! عمو اکبر داستان را برای مش‌رضا نقل کرد و هر دو به خالباس خیره شدند که با چشمانی وفادار مزرعه را می‌پایید.

حسین جعفری

 

پدر دیوار محکمی بود

که ما روی سینه اش میخ می کوبیدیم

تا خنده های کوچکمان را قاب کنیم

مادر پنجره ای بود میان سینه دیوار 

و ما هروقت دلمان می گرفت

روبه روی او می ایستادیم و آه می کشیدیم

ما بچه های بدی بودیم

ستاره جوادزاده

 

خفن بازی در«رُم» ادامه دارد!

 

سلام.

خفن استریپی ها رو به چهار دسته تقسیم کرده بودم و از شما خواسته بودم بگین جزو کدوم دسته هستین. فعلا بدون آمارگیری دوتا پیامکی که در همین رابطه به دستمون رسیده رو بخونین:

* ما دسته۳ هستیم. دخترم 3هفته مشهد بود جواب می فرستاد. الان که رفته «رم» هم براش از طریق واتس اپ عکسشو می فرستم. دوست داره حلش کنه و شب قبلش بهم یادآوری می کنه که فراموش نکنم. یه جور زنگ تفریح و استراحته براش. ممنونم از شما برای این صفحه به خصوص خفناش. مریم نادری اسم دخترمه.

* من دسته۴ هستم. ولی خدا وکیلی خیلی به جایزه نیاز دارم، هفته ای سه جلسه میریم سالن فوتسال جاتون خالی، کلی بدهکارم ، دمتون گرم.جواد کمالی از قوچان

فعلا!

سلام آدم‌ها! من یک بطری پلاستیکی هستم که توسط یکی از شما ساخته شده و به واسطه یکی دیگر در رودخانه رها شده‌ام. آب رودخانه من و صدها مثل من را برد تا رسید به یک پل. آن‌جا پر بود از انواع بطری‌های نوشابه، آب معدنی، آب‌میوه و... که پشت پل گیر کرده بودند و راهی برای عبور نداشتند. ساعتی بعد آدم دیگری با بیل ما را از آب جدا و در دامن طبیعت رها کرد. در همین حال چندین آدم دیگر که برای تفریح به آن محل آمده بودند از لابه‌لای ما عبور کردند و هرکدام از آن‌ها یکی از ما را با لگد جلو انداخت و به طرفی برد. من هم توسط یکی از آن‌ها چند لگد دردناک خوردم و از هم‌قطارانم جدا شدم. سپس آن آدم مرا در محلی پر از خاشاک رها کرد و رفت. کم‌کم از خستگی چرتم گرفت و خوابیدم. نیمه‌های شب دیدم یکی مرا تکان می‌دهد چشم باز کردم و فهمیدم باد است و دارد مرا روی خاک قل می‌دهد. گفتم: «مرا کجا می‌بری؟» جواب داد: «خودم هم نمی‌دانم! یعنی مدتی است که نمی‌دانم باید به کدام سمت بروم! آن‌قدر آدم‌ها دست در طبیعت برده‌اند که من مسیر خودم را گم کرده‌ام!» باد این را گفت و مرا با خود برد تا به بوته‌ای رسید و مرا رها کرد و رفت. الان مدت‌هاست که در پناه این بوته ساکن هستم. نه خاک مرا قبول می‌کند نه بوته. او دائم نق می‌زند: «تابش آفتاب بوی بد تو را به مشام من می‌رساند.» خاک هم می‌گوید: «من نمی‌توانم تو را بخورم، یک بار چند تا بطری خوردم ولی هنوز سر دلم مانده!» آی آدم‌ها! یا مرا نسازید یا فکر عاقبت مرا هم بکنید، با دورانداختن من، طبیعت را پر می‌کنید از جنسی که در معده طبیعت هضم نمی‌شود. خداحافظ

اسماعیل فریدونی

آرایشگری هیجان انگیز!

آدیتی سنترال/  یک آرایشگر روس تصمیم گرفته است که همسر و دختر 4 ساله اش را برای مدت 5 سال ترک کند و با موتور سیکلتش به سفری هیجان انگیز به عنوان یک آرایشگر برود! او از سال گذشته تور دور دنیا را آغاز کرده است و در این سفر، در مکان های عجیب، موهای مشتریانش را کوتاه می کند. او تاکنون بر روی قله یک آتش فشان فعال، هنگام پاراگلایدر و در ارتفاع، در کویر سوزان و هنگام غواصی و... آرایشگری کرده است.

 

 

 

 

 

 

انتقام از مادر شوهر!

اسکای نیوز/ داستان انتقام دختر چینی از خانواده همسر سابقش در شبکه های اجتماعی این کشور بازتاب زیادی داشته است. او پس از این که به خاطر اضافه وزنش از طرف خانواده همسرش مورد شماتت قرار گرفت و مجبور به طلاق شد، با انجام عمل جراحی تمام چربی های اضافه بدنش را برداشت. او با مقداری از این چربی صابونی درست کرد و آن را به عنوان کادو برای مادر شوهر سابقش فرستاد!

 

 

 

 

 

 

 

 

مخترع با انگیزه

آدیتی سنترال/ مخترع پرکار ژاپنی، که بیش از 3500 اختراع ثبت شده دارد، در 87 سالگی هنوز هم تصمیمی برای بازنشستگی ندارد! او که آرزو داشت تا 144 سالگی زنده بماند و6هزار اختراع به نام خودش ثبت کند، اکنون به یک سرطان بدخیم مبتلا شده است. اما همچنان دست از تلاش برنداشته و در حال انجام تحقیقاتی روی یک درمان جدید برای سرطان است و تاکنون به نتیجه های خوبی هم رسیده است.

 

عکاسی یادگاری با ماکت کوسه در آکواریومی در کره جنوبی، عکس از خبرگزاری رویترز

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

* «حالا بازم خودت می‌دونی»  استراتژیک‌ترین جمله بعضی‌هاست. این جمله معمولا زمانی استفاده میشه که حسابی مخ طرف را خوردی، دخالت‌های لازم رو کردی، رای طرف رو زدی، تصمیمش رو عوض کردی، بدتر گمراهش کردی، از زندگی ناامیدش کردی، نکات منفی رو گفتی، زیرآب ده نفر رو زدی، حسابی طرف رو ترسوندی... حالا دیگه ضربه آخر رو می‌زنی!

* رفیقم ده هزار تومن تو حساب داشته یه دونه 206 برده... بعد من تو عمرم یه بار از این پارچ آب‌ها که سوت بلبلی می‌زنن بردم، تا خونه این‌قدر ذوق کردم که آخرشم با کله رفتم تو جوی آب و پارچ  شکست!

* این خاکپور رو الان نبینید این قدر پیر و شکسته شده. خودش اون موقع که بازیکن تیم ملی بود باز هم همین قدر پیر و شکسته بود!

* همچین میگه ‏امروزم به بطالت گذشت، انگار روزای دیگه اش مقاله و نشریات علمی می‌خونه!

* بعضی‌هام هستن گوشی 7 سیمکارته هم کمشونه! آخه چار تا پیامک تبلیغاتی اپراتورها که دیگه این حرفا رو نداره!

* تخصص مغز و اعصاب باید از هم جدا بشه. آدما معمولا یا مغز دارن یا اعصاب!

* بعضی خانم‌ها اگه نتونن یک گیاه رو به مربا یا ترشی تبدیل کنن به آخرین حربه رو میارن و اونو تفت می‌دن می‌ذارن تو فریزر.

* زل زدن به یه نقطه موقع چایی خوردن بیشتر از خود چایی می‌چسبه؛ مخصوصا اگه قبلش خواب بوده باشی!

* تنهایی یعنی، وقتی داری سیب‌زمینی سرخ می‌کنی، یه نامردم دورت پیدا نشه تا ناخونک بزنه!

* «زندگی سلام» بگو عکس‌های کانال تلگرام رو از کجاها گیر میاری! خیلی باهاشون حال می‌کنم. مهدی

* لطفاً «الهی‌نامه» را حذف نکنید. زارعی، تجن

* کاریکاتور زمین که تب کرده بود خیلی بامزه بود، دمت گرم آقای سعید مرادی! بابایی، طبس

* می‌خواستم از همسرم خیلی تشکر کنم. چون در زمان بی‌پولی، بازم منو دوست داشت. علیرضا، مشهد

* چقدر عکس اون خرس قطبی لاغر که توی «زندگی سلام» چاپ کردین، دردناک بود. محمدجواد، شیراز

* می‌خوام از گل‌دخترم پریسا به خاطر همه خوبی‌هایش سپاسگزاری کنم. بابا منوچهر

* از همسر عزیزم به خاطر زحماتی که برای من و دو تا دخترای قشنگم می‌کشه، تشکر می‌کنم.

 جواد شوریابی، مشهد

* شما توی نویسنده‌هاتون «فرانچسکو» دارین؟! ایتالیاییه؟! حسینی، بیرجند

* جواب «خفن‌استریپ» باید واژه معناداری باشه، در صورتی که پابرچین بی‌معنی است. عنبرانی

* از همسرم به خاطر زحمات زیادی که در زندگی‌مان مخصوصاً تربیت و تحصیل فرزندانمان کشیده، تشکر می‌کنم. آریان، بجنورد 

* می‌خواستم از همسرم تنها امید زندگی ام که در هر شرایطی پشتمه و ازم حمایت می‌کنه عاشقانه تشکر کنم. 

کمال، مشهد

 

درک یک انسان ناشنوا از جهان چند درصد با بقیه فرق می‌کند؟ زندگی با حذف صدا چقدر عوض می‌شود؟ برای او همه چیز در سکوت شکل می‌گیرد، درست مثل دوربین عکاسی. در عکس همیشه با تصویری روبه رو هستیم که هیچ صدایی از آن به ما نمی‌رسد. بی‌شک با حذف صدا همه چیز عوض می‌شد، و عکس دقیقاً همین کار را می‌کند.

برگرفته از کتاب «لذتی که حرفش بود» اثر پیمان هوشمندزاده

 

دیروز رِفته بودُم مُغازه مسود تا سی‌دی فیلم قانونی بخرُم. حمید سوسِلِنگ هم آمد یَک پیت روغن نِباتی، یَک قُطی پینیر خامِگی، ماست پرچرب، یَک جعبه نوشابه مِشکی و چند تا آبمیوه پاکتی خِرید. گُفتُم: «یره اینا چیه مُخورِن؟ همش ضِلَر دِرِه!» گفت: «مِدِنوم کمال جان، ولی آرزون و خوشمزه‌یه!» گُفتُم: «هر چیز مفت و خوشمزه‌ای رِه که نباید خورد. به قول خودُم سالم بخور حتی اگه گیرون و بدمِزه بِشِه.» دوتایی کف کردن از ای جمله قصارُم!

حمید سوسِلِنگ گفت: «مسود جان بیزحمت سرِ اینارَم وا کن!» گفتُم: «جان؟ بِرِی چی؟» حمید گفت: «چون مو وارد نیستُم هیچ‌وقت نِمتِنوم در اینا رِه درست وا کنم. همی پیت روغن نِباتی رِه تا وا کنُم، بیست تا انگوشتُم مُبُره. یا ای آلمینیوم روی ماست و پینیره تا وا موکونم جِر موخوره و همش به سر و کله‌م پیشینگ مِرِه. یا نی آبمیوه که هیچوقت تو پاکتش فرو نِمِره.» گفتُم: «خب اینا رِه از دستی ایجوری مِسازن که شماها کمتر بخورِن!» مسود زیرجُلی یَک ناخون جِلِه ازم گیریفت، گفت: «بیا اینجی، خودُم سالم و تضمینی دراشانه برات وا مُکُنم. خدمات پس از فروش هم دِرِم!»